بررسی تاثیر میزان سنگدانه ها بر خواص بتن خودتراکم

با وجود گذشت حدود چهار دهه از توسعه بتن خودتراکم، جایگزینی آن با بتن معمولی (به دلیل وجود خطاهای عمدی و غیر عمدی در ساخت و اجراء) همچنان مشکلاتی در وارسی کیفیت و ساخت در ابعاد وسیع وجود دارد. این مشکلات بخشی به علت عدم شناخت کامل از خواص بتن خودتراکم و بخشی نیز به علت حساسیت شدید عملکرد این نوع بتن نسبت به تغییر پارامترهای طراحی، اقلیمی، مشخصات فیزیکی و شیمیایی اجزاء طرح مخلوط، نیاز به کارگران متخصص، عدم ارایه طرح مخلوط های مناسب و مطمین، عدم تمایل پیمانکاران و ابقاء پذیری است. در این پژوهش برای بررسی تاثیر میزان مصالح سنگی به منظور نیل به طرح مخلوط های بهینه، اولین گام، اثبات قابل ساخت بودن بتن با مصالح بومی شهرستان بهبهان واقع در استان خوزستان در آزمایشگاه و سپس به صورت کارگاهی (بدون شستشوی مصالح سنگی) است. این مرحله با ساخت 28 طرح مخلوط به شیوه آزمون و خطا بر تمام اجزاء بتن برای ثابت نگه-داشتن آنها، با انجام آزمایش ها در حالات تازه و سخت شده طبق استاندارد های مرتبط انجام شد. در نهایت با رسیدن به یک طرح مخلوط مرجع، طرح مخلوط های جدید با تغییر میزان سنگدانه های ریز از %30 تا %70 با آهنگ افزایش 5 درصدی ساخته شدند. بر اساس نتایج و تحلیل های آماری، طرح مخلوط بهینه به صورت طرح دارای %65 سنگدانه ریز نسبت به کل سنگدانه ها تعیین و معرفی می شود.