تاثیر آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتار رانندگی پرخطر رانندگان مبتلا به اختلال کمبود توجه - بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتار رانندگی پرخطر رانندگان دارای اختلال کمبود توجه - بیش فعالی است. این تحقیق از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری، شامل کلیه رانندگان دارای 30 امتیاز منفی در سه ماهه اول سال 1400 در شهر تهران بودند که از این تعداد، 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (15 نفر) تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه رفتار رانندگی منچستر (1990) بود. کلیه شرکت کنندگان، در هر دو گروه، قبل و پس از مداخله و 3 ماه بعد در مرحله پیگیری به آن پاسخ دادند. آموزش ذهن آگاهی طی 8 جلسه  هفتگی ، هر جلسه 60 دقیقه برای گروه آزمایش ارایه شد و گروه گواه، هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از 26 SPSS و آزمون تحلیل واریانس اندازه های مکرر مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتار رانندگی پرخطر رانندگان دارای اختلال کمبود توجه - بیش فعالی موثر بوده و باعث کاهش آن شده است.