بررسی میزان شیوع لیستریا مونوسایتوژنز و سالمونلا در ماهی، میگو و تخم مرغ ارائه شده در شهرستان شهرکرد، ایران

امروزه کنترل میکروبیولوژیکی مواد غذایی به منظور جلوگیری از مسمومیت غذایی در انسان حایز اهمیت است. میکروارگانیسم های پاتوژن اعم از گرم مثبت و یا گرم منفی های بیماری زای موجود در موادغذایی است سبب گاستروآنتریت می شوند؛ لذا هدف از این مطالعه بررسی میزان آلودگی لیستریا مونوسایتوژنز و سالمونلا در ماهی، میگو و تخم مرغ های عرضه شده در شهرستان شهرکرد است. در این مطالعه تعداد 300 نمونه شامل100 نمونه ماهی، 100 نمونه میگو و 100 نمونه تخم مرغ به صورت تصادفی از خرده فروشی های شهرستان شهرکرد اخذ گردید و به آزمایشگاه انتقال داده شد. نمونه ها در محیط کشت غنی کننده لیستریا به مدت 48 ساعت غنی سازی شده و سپس بر روی محیط انتخابی کشت و پرگنه های مشکوک به لیستریا جداسازی از محیط کشت Palcam agar پس از تست-های تاییدی بیوشیمیایی شمارش شدند و برای تایید سالمونلا از محیط های کشت SS agar، BS agar و سپس TSIو LIA استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که از تعداد 100 نمونه ماهی 2 مورد (2 درصد)، از 100 نمونه میگو 4 مورد (4 درصد) و در 100 نمونه تخم مرغ تعداد 5 مورد (5 درصد) دارای آلودگی به لیستریا مونوسایتوژنز بود. میزان آلودگی به سالمونلا برای ماهی، میگو و تخم مرغ به ترتیب 9، 11 و 18 مورد آلودگی جداسازی شد. با توجه به شیوع لیستریا، پرهیز از مصرف غذاهای دریایی با پخت ناکافی توسط جمعیت های در معرض خطر توصیه می شود. اجرای دقیق شرایط بهداشتی سطوح در تماس با مواد غذایی و نواحی جابجایی، و شیوه های بهداشت فردی خوب باید آلودگی احتمالی محصولات شیلاتی توسط L. monocytogenes را کاهش داد.