رویکرد توسعه اشکال پادژی و پادژی - حرف اضاف های در تاریخ زبان روسی

می توان رویکردهای مشخصی در توسعه اشکال پادژی و پادژی – حرف اضافه ای اشکال اسمی در چارچوب پیشینه های فراهندواروپایی و فرااسلاوی آنها مشخص کرد . در دوره فراهندواروپایی، معناشناسی پایانه های صرفی پادژها که سرشار از معانی مختلف بودند (اعطایی، مکانی، ابطالی و غیره) تیره و تار شده و نیاز به شفاف سازی با ابزار ویژه دارد . در ابتدا قیدهای قدیمی زبان روسی که بعدها به حروف اضافه (و پیشوند) تبدیل شدند، این کارکرد را بر عهده گرفتند . به طور ویژه اشکال قیدی بدون حرف اضافه با اشکال پادژی - حرف اضافه ای کنار زده شدند (доити города → дойти до города). آنها به واحدهای اسمی نحوی آزادی تبدیل شدند که قرابتی با قیود داشتند . رفته رفته فرایند جدایی واحدهای نحوی قیدی حرف اضافه ای و مفعولی بدون حرف اضافه و معنادار شدن رابطه بین فعل و حالت اسم اتفاق افتاد . جهت گیری نخست گسترش معنایی حروف اضافه، گسترش معنای ثانویه بر اساس حروف اضافه مکانی بود . جهت گیری دوم، بی معنا شدن حروف اضافه ساده و در نهایت، پیدایش حروف اضافه مرکب کامل (по причине, с целью, вследствие) بود. عامل اصلی تاثیرگذار بر تاریخ حروف اضافه، تقابل اشکال با حروف اضافه و بدون حروف اضافه و در مرحله بعدی تقابل حذف معنای حروف اضافه و دارای معنای تخصصی بود.