کیفیت بهره مندی از لذات برای رسیدن به سلامت معنوی از دیدگاه نقل (آیات و روایات)

لذت از مسایلی است که مورد توجه ادیان بوده و در علوم مختلفی همچون روان شناسی، جامعه شناسی، و فلسفه از آن بحث شده است. مکاتب تربیتی همواره از لذت و بیان مصادیق آن برای انجام فعل اخلاقی و دوری از افعال ناپسند بهره گرفته اند. لذت یگانه محرک انسان هاست و قسیم آن، یعنی الم و درد، یگانه عامل بازدارنده. لذت آن قدر اهمیت دارد که شاخه ای از روان شناسی با عنوان لذت شناسی، به مطالعه ی افکار و احساسات خوشایند و ناخوشایند، به ویژه از جهت نقش آن ها در انگیزش انسان ها می پردازد. در دین اسلام، به لذت توجه شده است و برخی از اقسام آن جایز شمرده شده و از برخی نهی شده است. در این نوشتار رابطه سلامت معنوی با لذات، از منظر معارف اسلامی (قرآن و روایات)، تبیین و بررسی شده است. در ابتدا مفهوم لذت و اقسام آن و انواع مکاتب لذت گرا تبیین و بررسی شده و سپس با استفاده از آیات و روایات مرتبط، شیوه بهره مندی مناسب و مورد نظر اسلام، بیان شده است. شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و پردازش اطلاعات به صورت توصیفی تحلیلی و تا حدی انتقادی است. تمامی ارجاعات سندی به گونه درون متنی / ای پی ای می باشد