بررسی روش های رفتاری آسیب زا در تربیت با تکیه بر معارف علوی

همه انسان ها برای رفع نیازهای خود در جامعه و دوری از انفعال، نیاز به برقراری ارتباط با افراد جامعه دارند و زمانی می توانند با دیگران رابطه برقرار کنند که بتوانند افکار، علایق و ذهنیات خود را در قالب رفتار، به دیگران منتقل نمایند. بنابراین، رفتار که تنها راه برقراری ارتباط انسان با محیط اطراف اوست، یکی از مهم ترین ابعاد زندگی انسان به شمار می رود. از طرفی رفتار، مهم ترین بستر بروز تربیت صحیح یا ناصحیح در انسان بوده و یکی از راه های دستیابی به تربیت صحیح، آشنایی با روش های رفتاری آسیب زا در تربیت است. با این توصیف این پژوهش بر آن است، با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از متون دینی و داده های علوم معاصر به تبیین مهم ترین روش های رفتاری آسیب زا در تربیت با تکیه بر معارف علوی بپردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که مهم ترین این روش ها؛ تنبیه، تشویق نابه جا و جدال بوده و راه کارهایی همچون رعایت اصول تنبیه و تشویق و به کار گیری آن در زمان و مکان خود و دوری از برخورد خصمانه با کودک می توان ارایه کرد.