مطالعه امنیت اجتماعی زنان دستفروش مترو و عوامل اجتماعی مرتبط با آن

مشارکت و حضور زنان در بخش های مختلف جامعه، لزوم توجه به امنیت آنان را دو چندان کرده است. پدیده دستفروشی زنان در مترو به رغم ممانعت پلیس، طی سال های گذشته روبه افزایش بوده است. پژوهش با هدف بررسی امنیت اجتماعی زنان دستفروش متروی شهر تهران و عوامل اجتماعی تاثیرگذار بر آن انجام شد.

پژوهش از نوع توصیفی، با هدف کاربردی و به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری زنان فروشنده در متروی شهر تهران بودند که نمونه 200 نفری انتخاب و داده ها از طریق پرسشنامه گردآوری شد. پرسشنامه با روایی صوری و پایایی آلفای کرونباخ تایید شد. تحلیل داده ها با spss و آزمون t تک دامنه و ضریب همبستگی پیرسون، آزمون f و رگرسیون چندمتغیره انجام شد.

احساس امنیت اجتماعی زنان دستفروش مترو پایین تر از میانگین جامعه بود. بین اعتماد اجتماعی، سابقه کار، وضعیت اقتصادی، سن، وضعیت تاهل، تحصیلات و ساعات کار با احساس امنیت زنان دستفروش مترو رابطه معنادار مستقیمی وجود داشت. بین آگاهی اجتماعی و داشتن تجربه ناخوشایند با احساس امنیت زنان دستفروش رابطه معنا داری معکوسی وجود داشت. رگرسیون چندمتغیره مشخص نمود که متغیرهای تجربه ناخوشایند، اعتماد اجتماعی، آگاهی اجتماعی، وضعیت اقتصادی، سابقه فروشندگی در مترو و تحصیلات زنان، 33 درصد از احساس امنیت اجتماعی آنها را تبیین کرده اند.

باتوجه پایین بودن امنیت اجتماعی و تجربه های ناخوشایند کاری، زنان دستفروش مترو به خاطر وضع اقتصادی نامناسب، نیاز مالی، فضای زنانه، انعطاف پذیری شغلی و عدم مهارت خاص، سرمایه اندک و درآمد مناسب، همچنان به فعالیت خود ادامه داده و روزبه روز بر تعداد آنها افزوده می شود.