تحلیل اقتصادی-زیست محیطی طرح های توسعه منابع آب در شرایط خشکسالی در منطقه سیستان با رویکرد IWRM

آب یکی از مهم ترین مسایل جهان می باشد، که در زندگی مردم نقش بسزایی دارد. با توجه به پیشرفت در تمامی ارکان جامعه خصوصا پیشرفت در بخش های اقتصادی-اجتماعی، صنعتی و همچنین رشد جمعیت نیاز آبی افزایش یافته است. با نگاهی کلی به تجربه های سال های اخیر و تجربه های جهانی، نشان دهنده این موضوع می باشد که محدودیت های منابع آب ناشی از کمبود این منابع نیست، بلکه ناشی از عدم مدیریت منابع می باشد. در این راستا، مدیریت منابع آب در نواحی خشک و نیمه خشک همچون سیستان که با خشکسالی پی درپی روبه رو می باشد، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. لذا در مطالعه حاضر با استفاده از تکنیک چند شاخصه خاکستری به ارزیابی و اولویت بندی طرح های توسعه منابع آب با توجه به جنبه های مختلف مدیریتی پرداخته شده است. طبق نتایج براساس چهار رویکرد اقتصادی، اجتماعی، فنی و زیست محیطی، از مهم ترین یافته های تحقیق از دیدگاه کارشناسان می توان به کاهش تلفات آب (کاهش تبخیر به میزان 50%)، راندمان آبیاری 50% در بخش کشاورزی و کاهش تلفات آبیاری (کاهش تبخیر به میزان 30%) به ترتیب در اولویت اول تا سوم قرار گرفته اند. همچنین انتقال آب به اراضی زابل در اولویت آخر قرار گرفته است. همچنین از دیدگاه کشاورزان مهم ترین نتایج این تحقیق، کاهش تلفات آب (کاهش تبخیر به میزان 50%)، راندمان آبیاری 50% در بخش کشاورزی و راندمان آبیاری 70% در بخش کشاورزی به ترتیب در اولویت اول تا سوم قرار گرفته اند.