تجربه زیسته معلمان چندپایه از نقش راهبران آموزشی در بهبود وضعیت آموزش مدارس شهرستان چاراویماق

هدف این تحقیق بررسی تجارب زیسته معلمان چندپایه از نقش راهبران آموزشی در بهبود وضعیت آموزش مدارس چندپایه شهرستان چاراویماق بود. تحقیق با روش کیفی از نوع پدیدارشناسی تجربی و با ابزار مصاحبه بدون ساختار انجام شد. جامعه مورد پژوهش، تعداد 158 نفر از معلمان مدارس چندپایه روستایی مقطع ابتدایی شهرستان چاراویماق در سال تحصیلی 99-98 بوده اند که به صورت هدفمند ملاک محور(با تکنیک نمونه گیری شدت) تعدادی از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. تحقیق بعد از انجام 21 مصاحبه به اشباع نظری رسید. طی مصاحبه ها معلمان مدارس چندپایه تجربیات خود را از نقش و فعالیت های راهبران بیان نمودند که با روش هفت مرحله ای کلایزی مورد تحلیل قرارگرفت. یافته های حاصل از پژوهش بدین صورت بود که: 1) راهبران به تبع شرایط منطقه و برخی مشکلات حاکم بر مدارس چندپایه منطقه، عمده نیروی خود را صرف آموزش نکرده و سعی در حل وفصل سایر مسایل در کنار پرداخت به مسایل آموزشی دارند.2) راهبران علاوه بر مسایل آموزشی درزمینه ی کمک های روانی به معلمان و دانش آموزان تاثیرگذارند. 3) راهبران به عنوان پل ارتباطی اداره آموزش وپرورش منطقه و همچنین ناظر بر اجرای بخشنامه ها و دستورات بالادستی در حال تلاش هستند. 4) راهبران درزمینه ی توجه و سازمان دهی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در تلاش بوده و زمینه را برای عدم طرد آن ها فراهم می آورند. 5) راهبران برای بهبود آموزش سعی در تغییر روش تدریس معلمان و افزایش آگاهی آنان دارند؛ همچنین در همین زمینه سعی دارند ضمن شناسایی عوامل مخل یادگیری، راهکارهای بهبود وضعیت را ارایه داده و بر اجرای آن نظارت داشته باشند. نتایج تحقیق نشان داد که با توجه به نقش مثبت راهبران آموزشی در یاری رساندن به معلمان، باید برای تقویت آنها از روش های مختلف از جمله، بهبود آموزشهای ضمن خدمت، پررنگ تر شدن نقش و جایگاه آنها در آموزش و پرورش و انتخاب درست راهبران به تقویت این جایگاه پرداخت.