بهبود جذب یون استرانسیم با استفاده از عوامل کمپلکس کننده نوع N و NO نشانده شده بر روی SiO2

با توجه به اهمیت حذف یون استرانسیم موجود در پساب های هسته ای، در کار حاضر ضمن سنتز لیگاندهای هیدروکسی بنزآلدهید پروپیل تری اتوکسی سیلان (Si-HL3 (EtO)) و پیریدیل متیلیدین پروپیل تری اتوکسی سیلان (Si-L3 (EtO)) به بررسی خصوصیات نانو ذرات سیلیکای اصلاح شده با این لیگاندها به عنوان جاذب جامد در حذف یون استرانسیم از محلول آبی پرداخته شد و پارامترهایی مانند pH، زمان، جرم جاذب، دما و یون های مزاحم مورد آزمایش قرار گرفت. بررسی رفتار جذبی جاذ ب ها نشان داد با اصلاح سطح نانو جاذب توانایی آن در جذب یون استرانسیم در 6pH= از 31/6 % به 86 % و 11/22 % به ترتیب با استفاده از لیگاندهای Si-HL3 (EtO) و Si-L3 (EtO) افزایش می یابد. نتایج ایزوترم ها و سینتیک های جذب نشان داد که فرایند این جذب از ایزوترم لانگ مویر و مدل شبه درجه دوم تبعیت می کند. هم چنین مقادیر به دست آمده از پارامترهای ترمودینامیکی نشان داد که حذف استرانسیم از محلول آبی یک فرایند گرماگیر و مقادیر مثبت آنتروپی نیروی محرکه فرایند جذب است.