مناسبات لحن، عنصر پیش برنده مرثیه های عاشورایی قیصر امین پور

سرودن اشعار عاشورایی به عنوان یکی از مظاهر تجلی عشق به خاندان حضرت محمد(ص)، به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مورد توجبه بیشتری قرار گرفت و شاعران بسیاری در این زمینه طبع آزمایی کردند. از آن میان، به اشعار قیصر امین پور به عنوان یکی از شاعران این جریان، بسیار توجبه شد. در سروده های عاشورایی او، زبانی صمیمی و کلامی گرم، همراه با صراحتی که در دیگر سروده هایش دیده می شود، جریان دارد. در پژوهش حاضر، عنصر لحن، با وجوه و انحایی که موجب انتقال صمیمانه و غیرمستقیم پیام حزن و اندوه می شود، مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفت. باتوجه به اهمیت آن در انتقال پیام ضمنی متن، روشن شد که شاعر در انتخاب قالب، جانب لحن و موضوعیت شعر را رعایت کرده است. برای انتخاب وزن عروضی، به ریتم و تناسب آن با فضای غمگنانه شعر نظر داشته و موسیقی قافیه و ردیف و اشتراک آوایی این دو را به عنوان اصلی مهم، جهت همسویی با خاطر مخاطب، به کار بسته است. همچنین از صور خیال، به ویژه استعاره، در خلال سروده های عاشورایی، برای تصویر و ترسیم مناظر شعر بهره گرفته و موسیقی اصوات و جادوی مجاورت حروف را به عنوان اسلوبی برای تاثیرگذاری بیشتر حالت تراژیک شعرش به کار برده است.