تعیین ظرفیت کانال های آبیاری و میزان انعطاف پذیری قابل دستیابی در روش توافقی

برنامه ریزی نامناسب تحویل آب موجب عملکرد ضعیف شبکه های آبیاری می شود که نیازمند بهبود است. با اصلاح روش بهره برداری از روش گردشی به روش توافقی ضمن افزایش قابلیت مدیریت آبیاری کشاورزان، بهره وری مصرف آب افزایش می یابد. روش تحویل آب توافقی علاوه بر ارتقای انعطاف پذیری و عدم نیاز به زیرساخت های پرهزینه، در شبکه های موجود که به صورت دستی بهره برداری می شوند قابل اجرا می باشد. یکی از مسایل مهم در طراحی شبکه ها محاسبه ظرفیت کانال هاست که برای کاربرد روش تحویل توافقی پیچیدگی بیش تری دارد. مدل کلمان برای تعیین ظرفیت برخی کانال های آبیاری در دنیا با روش توافقی به کار رفته است. در این پژوهش کاربرد مدل کلمان در تعیین ظرفیت  دو کانال از شبکه آبیاری قزوین با بهره برداری توافقی ارزیابی شده است. ابتدا توزیع آماری درخواست آب کشاورزان در دو کانال بررسی شد. نتایج نشان داد که بهترین تابع توزیع منطبق بر درخواست ها توزیع مقدار حدی بوده است. با این حال، مدل کلمان با فرض توزیع نرمال درخواست ها، برای تعیین ظرفیت کانال ها عملکرد قابل قبولی داشته است. انعطاف پذیری روش های تحویل در کانال های آبیاری تابع درجه آزادی کشاورزان در دریافت دبی بیش تر و امکان آبیاری هم زمان آن هاست. براساس ظرفیت موجود کانال ها و ظرفیت موردنیاز مدل کلمان، میزان انعطاف پذیری قابل دستیابی موردبررسی قرار گرفت. در نتیجه مشخص شد در برنامه توزیع آب، با درجه آزادی یک (ظرفیت موجود آبگیرها)، امکان آبگیری هم زمان همه آبگیرها در هر دو کانال وجود دارد. در صورت احتمال تجمعی آبگیری 75 درصد آبگیرها، درجه آزادی به میزان 35 و 59 درصد قابل افزایش است.