بررسی روش های بازیابی و مدیریت گازهای دورریز واحدهای صنعتی به منظور بازگشت به چرخه انرژی

با توجه به محدود بودن منابع سوخت های فسیلی و نیاز روزافزون به انرژی در سطح جهانی و همچنین آلودگی های زیست محیطی، مدیریت بهینه منابع انرژی نقش مهمی در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های کلان کشورها ایفا می کند. با این وجود حجم قابل توجهی از گازهای قابل بازیافت توسط صنایع بالادستی نفت، پالایشگاه ها و پتروشیمی ها در طی فرایند پالایش و از طریق سیستم آزادسازی گاز دورریز، وارد محیط زیست می شود. گازهای ارسالی به مشعل از ارزش سوختی بسیار بالایی برخوردار هستند. در عین حال سوزاندن این گازها توسط مشعل و انتشار آن ها در محیط زیست، آثار زیان بار زیست محیطی به همراه دارد که در بسیاری از موارد جبران پذیر نمی باشد و منجر به تحمیل هزینه های اقتصادی فراوان به کشورها می گردد. بررسی های انجام شده نشان داد ایران به عنوان دومین دارنده ذخایر گاز طبیعی جهان، در سال 2017 میلادی حدود 5/9 تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی تولید کرده است که از این مقدار حدود 6/0 تریلیون فوت مکعب از آن (معادل با 3/6 درصد از گاز تولیدی) در مشعل ها سوزانده شده است. در این مطالعه به بررسی راهکارها و روش های گوناگون جهت کاهش یا بازیابی گازهای ارسالی به سیستم آزادسازی گاز دورریز به منظور بازگشت به چرخه انرژی پرداخته شده است. انتخاب بهترین فناوری به منظور پالایش گاز دوریز واحدهای صنعتی، یکی از مهم ترین گام ها در طراحی سیستم بازیافت گاز دورریز می باشد. متداول ترین روش به منظور استفاده از گاز دورریز در ایران، تولید گاز طبیعی مایع شده (LPG) است. همچنین به منظور تثبیت فشار و افزایش بهره برداری از مخازن نفتی، می توان از تکنولوژی تزریق مجدد گاز دورریز به مخازن نفت استفاده نمود. از سوی دیگر استفاده از گاز دوریز واحدهای صنعتی به منظور تولید برق در نیروگاه ها و همچنین استفاده از تکنولوژی تبدیل گاز به مایع (GTL) از دیگر راهکارهای پیشنهادی به منظور مدیریت گازهای دورریز واحدهای صنعتی است که هنوز در مرحله های ابتدایی طراحی و اجرا می باشند.