نگاهی آسیب شناسانه به نقش تعلیم و تربیت در انجام و تداوم فریضه ی نماز

در این مقاله به بررسی نقش تربیت در شکل گیری شخصیت و جنبه های گوناگون آن، به ویژه رشد اخلاقی و دینی و بالاخص انجام فریضه نماز، آنهم با نگاهی آسیب شناسانه و نقادانه به روش تعلیم و تربیت پرداخته شده است. در جامعه نمونه کتب تعلیم و تربیت اسلامی در دسترس و به ویژه قرآن کریم، نهج البلاغه، اخلاق ناصری، کیمیای سعادت، تعلیم و تربیت اسلامی و چند مورد کتب فلاسفه ی غربی که به دست دانشمندان ایرانی با نگاه اسلامی ترجمه و تفسیر شده اند استفاده شده است. پس از مطالعه و مقایسه و بحث و بررسی مطالب، به این نتیجه رسیده ایم که یکی از عوامل اثرگذار بر شکل گیری هویت «خود» با نگاه اسلامی و به تبع آن روی آوردن به عبادت در قالب «نماز»، اعمال تربیت حکیمانه است. بمنظور تحقق آن پیشنهاداتی نیز در زمینه ی رشد فعالیت ذهنی بر اساس آموزه های دینی، تاکید بر ایمان مبتنی بر معرفت و شناخت، اعتلای درک و فهم مربیان از تعلیم و تربیت اسلامی و پای بندی عملی به آن ارایه گردیده است.