الگوی مشارکت جمهوری اسلامی ایران در نظام حاکمیتی بین المللی فضای سایبر

بر اساس روش حکومتی دولت- ملت، دولت ها (با حقوق برابر) باید بر سرزمین های خود و امور داخلی خویش، حاکمیت داشته باشند تا مانع دخالت دیگر دولت ها در امور داخلی خود شوند که با پدیدار شدن فضای سایبر، علی القاعده حق دولت‏ها به این فضا نیز تسری می‏یابد. امروزه اختلاف نظر دولت ها در شیوه های حکمرانی سایبری، باعث آسیب پذیری و وقوع تهدیدات در اعمال حاکمیت سایبری برخی کشورها شده است. الگوهای حاکمیت سایبری در دنیا، از دو مدل غالب آمریکایی و چینی تبعیت می نمایند که نحوه مواجهه ج.ا.ایران با فضای سایبر در عرصه جهانی روشن نبوده و مشخص نیست که آیا باید مدل بومی برای خود اختیار کند یا این که از یکی از مدل‏های مذکور تبعیت نماید.در این پژوهش کاربردی و توسعه ای، مبانی نظری مورد واکاوی قرار گرفت و به روش نظریه پردازی داده بنیاد، عوامل اثرگذار احصاء و مدل مفهومی، ترسیم گردید. جمع بندی یافته‏ های این پژوهش حاکی از این است که معاهده ای در خصوص نحوه اعمال حاکمیت در فضای سایبر، مورد وفاق جهانی قرار نگرفته است و این پژوهش، درصدد ارایه الگوی مشارکت ج.ا.ایران در نظام حاکمیت سایبری بین المللی است که با پیاده سازی آن با محوریت شورای عالی فضای مجازی کشور نتایج ملموسی پدیدار خواهد شد.