تبیین الگوی جامع ورشکستگی

ازآنجاکه چرخه اقتصادی هر کشوری به استمرار و بقای واحدهای گزارشگر آن کشور وابسته است، این پژوهش در صدد ارایه الگویی جامع به منظور پیش بینی ورشکستگی واحدهای گزارشگر با هدف هشداردهی به موقع جهت پیشگیری از وقوع آن است.

روش شناسی پژوهش: 

پژوهش حاضر از نوع کیفی است. داده ها به وسیله تحلیل محتوای نتایج پژوهش های پیشین حاصل از طریق روش دلفی - فازی مورد تجزیه وتحلیل و وزن دهی قرار گرفتند. جامعه آماری پژوهش حاضر نیز شامل 17 نفر از اساتید دانشگاه و مدیران مالی واحدهای گزارشگر هستند که به صورت روش نمونه گیری غیراحتمالی هدف مند و نظری و به وسیله تکنیک گلوله برفی انتخاب شده اند.

نتایج نشان می دهد که از میان چهار عامل شناسایی شده، ویژگی واحدهای گزارشگر بهترین معیار در تعیین ورشکستگی واحدهای گزارشگر هستند. همچنین از زیرعوامل نسبت های مالی، نسبت سود خالص به فروش؛ از زیرعوامل ویژگی واحدهای گزارشگر، نظام راهبری؛ از زیرعوامل عامل محیطی، نحوه تامین مالی و از زیرعوامل ویژگی های فردی نیز تخصص مدیران به عنوان بهترین عامل در تعیین ورشکستگی واحدهای گزارشگر تلقی می شوند.

اصالت / ارزش افزوده علمی: 

باتوجه به عدم همگرایی نتایج پژوهش های پیشین، در پژوهش حاضر تلاش شده تا بر اساس موارد شناسایی شده در حوزه ورشکستگی، به دنبال هم گرایی عوامل موجود پرداخته شود تا با شناسایی عواملی که وزن بیشتری در تعیین ورشکستگی دارند، با جامعیت بیشتر و کمترین میزان خطا نتایج قابل اتکاتری را حاصل نمود. نتایج این پژوهش می تواند زمینه توجه مدیران و سرمایه گذاران به عوامل کلیدی موثر بر وقوع ورشکستگی را فراهم نماید.