مروری بر مدیریت پروژه های عمرانی براساس معیارهای ایمنی، بهداشت و محیط زیست(HSE)

امروزه بخش بسیار بزرگی از سرمایه هر کشور، به خصوص کشورهای در حال توسعه به طرح های عمرانی و زیربنایی آن اختصاص دارد و یکی از عوامل رشد و توسعه اقتصادی هر جامعه موفقیت در اجرای پروژه های عمرانی می باشد.به طور کلی هر نوع حادثه، بیماری های شغلی و آسیب های زیست محیطی خسارات بسیار زیاد و بعضا غیر قابل جبرانی را به طور مستقیم و غیرمستقیم به سازمان ها تحمیل می کند. روش مذکور، سیستمی است یکپارچه که با همگرایی، چینش هم افزای نیروی انسانی، امکانات و تجهیزات، سعی در ایجاد محیطی سالم، دلپذیر، بانشاط و به دور از حادثه خسارات و صدمات دارد و می توان با رعایت برنامه های آن در سازمان بهداشت و آسایش نیروی انسانی، حفاظت افراد در مقابل خطرات و محیط زیستی سالم را در محیط کار تامین کرد و به عبارتی ریسک های موجود را کاهش داد.کندی و عدم پیشرفت در اجرای پروژه های عمرانی سبب عدم ایجاد مدیریت پایدار پروژه ها می گردد که حاکی از وجود موانع و مشکلات ریشه ای در اجرای طرح های ارزشمند شهری می باشد که بازسازی و توسعه را بطور جدی در معرض تهدید قرار می دهد و از آن می توان بعنوان بحران پروژه های عمرانی نام برد. عمده ترین معضلی که اغلب پروژه های بزرگ با آن مواجه هستند تاخیر در فازهای مختلف و در نهایت اتمام کار پروژه می باشد. تاخیر، عمل یا رویدادی است که زمان مورد اشاره در قرارداد برای انجام عملی خاص را طولانی تر کند. مسیولان و کارشناسان مختلف می بایست در جهت اجرای موفق چنین پروژه هایی در چهارچوب زمانی تعیین شده صرف گردد. چراکه از نظر جایگاه و ارزش علمی نیز، با توجه به شاخصه های مدیریت پروژه و عوامل. موثر بر موفقیت پروژه ها، دستیابی به اهداف زمانی یکی. از مهم ترین شاخص های موفقیت محسوب می گردد رابطه مستقیم ضعف فرهنگ ایمنی با افزایش نرخ حوادث و خسارات انسانی، اقتصادی و زیست محیطی در بسیاری از مطالعات مشابه به اثبات رسیده است. علاوه بر این در سالیان اخیر به دنبال بروز حوادث متعدد، تاکید بر روی ایجاد یک فرهنگ مثبت ایمنی بالا رفتن سطح آموزش های دریافتی، تجارب بیشتر از حوادث و خطرات محیط کار و همچنین کسب سمت های شغلی بهتر و درنتیجه ایمن تر از دلایل این امر بر شمرده شده است.