کارآمدی زوج درمانی شناختی - رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی بر تعارضات زناشویی، صمیمیت زناشویی و بخشایشگری زوجین

مشکلات زناشویی با ایجاد فاصله روانی عاطفی در زوجین از دلایل اصلی کاهش کیفیت روابط زناشویی و سلامت جامعه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارآمدی زوج درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی بر تعارضات زناشویی، صمیمیت زناشویی و بخشایشگری زوجین انجام گرفت. پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی زوجینی بودند که در سال 1400 به «مرکز روان شناسی پیام مهر» در شهر کرمان مراجعه کرده بودند. نمونه های این پژوهش، 30 نفر از جامعه یادشده بودند که با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به کمک شیوه تصادفی ساده، در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گماشته شدند و به پرسشنامه تعارضات زناشویی براتی و ثنایی (1372)، صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر (1983م) و بخشش ری و همکاران (2001م) پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه به صورت هفته ای 1 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند. یافته ها بیانگر کارآمدی معنادار زوج درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی بر تعارضات زناشویی، صمیمیت زناشویی و بخشایشگری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود (01/0>p). بنابراین از این نوع درمان می توان برای کاهش مشکلات زناشویی و افزایش کیفیت زندگی زوجین استفاده کرد.