تاثیر مدیریت آبیاری در شرایط باغدار بر بهره وری آب آبیاری درختان پسته

با توجه به کاهش کمی و کیفی منابع آب و همچنین جهت حفظ کشاورزی موجود، راه حلی به جز افزایش عملکرد در واحد سطح از طریق تغییر الگوی کشت، استفاده صحیح از نهاده ها، مدیریت بهینه آبیاری و در نهایت افزایش بهره وری آب آبیاری نمی باشد. در همین راستا، تحقیقی در یک باغ پسته رقم احمدآقایی در شهرستان سروستان طی سال زراعی 98-97 با هدف مقایسه حجم آب آبیاری، بهره وری آب آبیاری و بازده ماشین در بسترهای مختلف توزیع آب در روش آبیاری سطحی اجرا شد. طرح آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار مدیریت آبیاری و سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل: روش غرقابی رایج با عرض نوار 6 متر (تیمار شاهد)، نهر ایجاد شده در دو طرف ردیف درختان (نهرکن)، کاهش عرض نوار از طریق مرز ایجاد شده در وسط ردیف درختان (مرزبند) و بستر سینه مرغی ایجاد شده در دو طرف ردیف درختان (کدول) بود. میزان آب آبیاری با توجه به دبی ورودی به هر تیمار و زمان قطع آبیاری بر اساس مدیریت اعمال شده باغدار در تیمارهای شاهد، مرزبند، کدول و نهرکن به ترتیب 8400، 4648، 4200 و 3080 مترمکعب در هکتار در طی سال زراعی بدست آمد. نتایج نشان داد که در تمامی تیمارها، بهره وری آب آبیاری نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. به طوری که میزان این افزایش در تیمارهای نهرکن، کدول و مرزبند نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 120، 91 و 62 درصد بود. در نهایت، تیمار نهرکن و سپس کدول با کاهش آب آبیاری به ترتیب به میزان 63 و 50 درصد و عدم معنی داری میزان عملکرد نسبت به تیمار شاهد به عنوان بهترین تیمار های آبیاری درختان پسته در باغ مورد آزمایش پیشنهاد شدند.