مطالعه آزمایشگاهی اثر تزریق آب با شوری کم همراه با پلیمر بر تولید نفت سنگین

تزریق آب با شوری کم به عنوان یکی از روش های ازدیاد برداشت، در طول سال های اخیر مورد توجه محققان قرار گرفته است. استفاده از روش های دیگر همراه با تزریق آب با شوری کم نیز مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته و روش هایی مانند تزریق آب با شوری کم همراه با مواد فعال سطحی یا پلیمر کارایی خود را در هرچه بیشتر کردن ضریب بازیافت نفت نشان داده است. در این مطالعه، با تزریق آب با شوری کم همراه با پلیمر به پنج نوع مدل شن فشرده میزان تولید نفت و اثرات تزریق پلیمر و آب با شوری کم بر تولید نفت مورد بررسی قرارگرفته است. به همین منظور، سه آزمایش تزریق پلیمر به صورت مرحله سوم و دو آزمایش به صورت مرحله دوم انجام شده است. نتایج تزریق پلیمر به صورت مرحله دوم و مرحله سوم همراه با آب با شوری کم نشان می دهد که تزریق پلیمر در مرحله سوم، عملکرد بهتری را نسبت به تزریق مرحله دوم دارد و میزان بازیافت نفت تولیدی در نقطه شکست حدود 11% بیشتر است. در حالت تزریق مرحله سوم با افزایش غلظت پلیمر تزریقی، بازیافت نفت با فعالیت سازوکارهای کاهش تحرک پذیری سیال جابه جاکننده نفت و افزایش بازدهی میکروسکوپی، بیشتر می شود. در تزریق پلیمر به صورت مرحله دوم به دلیل تماس با آب بسیار شور سازند، میزان جذب سطحی پلیمر افزایش یافته و موجب کاهش تراوایی محیط متخلخل شده و بازیافت نفت کمتر می شود. آنالیز pH آب های تولیدی نیز نشان می دهند که در طول تزریق آب با شوری کم سازوکار افزایش pH فعال بوده و تغییر ترشوندگی به سمت آب دوستی، موجب افزایش بازیافت نفت می شود. در این مطالعه با استفاده از انداره گیری ضریب انکسار نوری آب های تولیدی که بیانگر چگونگی تغییر شوری آب می باشد، نحوه جابه جایی پلیمر و آب با شوری کم نیز مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.