مقایسه اثربخشی روان درمانی گروهی روان پویشی و کاهش استرس براساس بهوشیاری بر حس انسجام و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ

سرطان روده بزرگ سومین سرطان شایع تشخیص داده شده و چهارمین علت شایع مرگ ناشی از سرطان است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روان درمانی گروهی روان پویشی و کاهش استرس بر اساس بهوشیاری بر حس انسجام و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ بود.

طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل و مرحله ی پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش تمامی بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مراکز درمانی پورسینا شهر اصفهان در بهار 1401 بودند که 42 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه 14 نفری کاهش استرس بر اساس بهوشیاری (8 جلسه) و روان درمانی گروهی روان پویشی (12 جلسه) و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های حس انسجام آنتونووسکی (1993) و اضطراب مرگ تمپلر (1970) بود. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با طرح ترکیبی و آزمون تعقیبی بونفرنی در نرم افزار SPSS-26 تحلیل شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که هر دو شیوه به طور موثر و یکسانی سبب افزایش حس انسجام بیماران شده و اثر آن در طول زمان پایدار باقی مانده (05/0>P)، درحالی که تنها روان درمانی گروهی پویشی به طور موثری سبب کاهش اضطراب مرگ بیماران شده (05/0>P)، اما اثر آن در طول زمان پایدار باقی نمانده است (05/0<P).

نتیجه گیری:

 براساس نتایج پژوهش روان درمانی گروهی روانپویشی و کاهش استرس براساس بهوشیاری می توانند بر حس انسجام درونی و اضطراب مرگ بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ تاثیر گذارد و به سازگاری بیماران کمک نماید.