تاثیر درمان اکت و فراتشخیص بر اجتناب تجربهای و کیفیت زندگی بیماران لوپوس اریتماتوز سیستمیک

بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک یکی از بیماری های مزمن و ناتوان کننده است با ایجاد اضطراب در فرد باعث نگرانی و تنش در پاسخ به شرایط تهدید کتتده می گردد. لذا استفاده از روان درمانی های مناسب در جهت کاهش پیامدهای روانشناختی این بیماری اهمیت فراوانی دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر درمان اکت و فراتشخیص بر اجتناب تجربه ای و کیفیت زندگی بر بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک اجرا شد.

پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک سال 1399 در کلینیک روماتولوژی بیمارستان امام علی زاهدان و مطب های خصوصی روماتولوژی بود که تعداد 45 نفر بر اساس روش نمونه گیری هدفمند در دو گروه آزمایشی (اکت و فراتشخیص) و یک گروه (کنترل) جایگزین شدند. از مقیاس کیفیت زندگی لوپوس مکیل هوم و همکاران (2007) و اجتناب تجربه ای پذیرش و عمل بونز و همکاران (2011) جهت جمع آوری داده ها استفاده گردید. از مداخله درمانی اکت هیز و همکاران (2011) و درمانی فراتشخیصی یکپارچه بارلو و همکاران (2017) شامل 10جلسه 60 دقیقه ای هفته ای 2بار استفاده گردید.

نتایج حاکی از تفاوت معنادار میان میانگین های پس آزمون گروه آزمایش و کنترل بود؛ بدین معنی که آموزش درمان اکت و فراتشخیص می تواند میزان اجتناب تجربه ای و نیز را بهبود دهد (001/0>p).

ازین رو پیشنهاد می شود از این روش ها در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود کیفیت زندگی و اجتناب تجربه ای استفاده نمود.