بررسی نقش حمایت اجتماعی در تحمل ناکامی زنان باردار با سوء مصرف مواد مراجعه کننده به مرکز ارجاع جنوب غرب کشور سال 1400

بارداری با سوء مصرف مواد سلامت روحی، روانی، فیزیکی و جسمی زنان  را با مخاطرات جدی روبرو می کند و سلامت و امنیت روانی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه را تهدید می نماید. در این زمینه پرسنل مامایی به عنوان افراد فعال در تیم مراقبت بهداشتی و به عنوان یکی از منابع مهم اطلاعات به افراد جامعه در افزایش حمایت های اجتماعی و تحمل بیشتر ناکامی ها ایفاء نقش می نمایند. مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش حمایت اجتماعی در تحمل ناکامی زنان باردار با سوء مصرف مواد مراجعه کننده به بیمارستان حضرت زینب شیراز سال 1400 اجرا گردید.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-مقطعی و جامعه آماری کلیه زنان باردار با سوء مصرف مواد مراجعه کننده به بیمارستان حضرت زینب شیراز با یک دوره 12 ماهه  سوء مصرف مواد بودند. 200 نفر با نمونه گیری مستمر وارد مطالعه شدند. معیارهای ورود به مطالعه شامل: داشتن ملیت ایرانی، زنان 18 ساله و بالاتر، توانایی خواندن و نوشتن، متاهل بودن و با سوء مصرف مواد مخدر به اظهار فرد، شرایط روحی و جسمی مناسب  بود. ضمن رعایت حریم خصوصی و محرمانگی اطلاعات، پرسشنامه های دموگرافیک، حمایت اجتماعی واکس و تحمل ناکامی هارینگتون را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها با  نرم افزار22 SPSS با آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد.

میانگین نمره حمایت اجتماعی زنان باردار با سوء مصرف مواد 32/2 ± 4/53 بود که نشان دهنده حمایت اجتماعی نامطلوب است. حمایت اجتماعی در بعد حمایت دوستان دارای بیشترین میانگین (91/0 ± 44/2) و حمایت افراد جامعه کمترین میانگین (64/0± 24/2) را داشت. در زنان و همسران با سطح تحصیلات متوسط و و بالاتر حمایت اجتماعی بیشتر بود. میانگین نمره تحمل ناکامی 5/22±73/136بود و تحمل ناکامی در بعد عدم تحمل استرس، نداشتن تحمل ناراحتی، و عدم تحمل بی عدالتی و ناخشنودی با حمایت اجتماعی همبستگی معکوس (012/0=P) وجود داشت.

حمایت اجتماعی دریافت شده در زنان باردار با سوء مصرف مواد مخدر در حد مطلوب نبوده و این زنان بیشتر حمایت خود را از دوستان تا خانواده و آشنایان دریافت می کنند که این خود زمینه آسیب بیشتر آنان را فراهم نموده و آنان را مستعد افتادن بیشتر در دام اعتیاد می نماید. اغلب این زنان تحمل ناکامی ها را نداشته اند، بنابراین لزوم طراحی و برگزاری برنامه های ارتقاء دهنده زندگی ضروری به نظر می آید. حمایت اجتماعی در این زنان با سطح تحصیلات و وضعیت اقتصادی مطلوب ارتباط داشت که با ارتقای آموزش ها و تحصیلات و بهبود وضع اقتصادی با ایجاد مشاغل ساده و فضاهای آموزشی برای این زنان می توان به آنان کمک نمود.