نگاهی انتقادی به کتاب ایران به سان ملتی خیالی

هویت ایرانی از مباحثی است که شماری به درستی «ز اقرار» و تنی چند با ناروایی «ز انکار» آن شادمان هستند. نویسنده کتاب فوق از انکارکنندگان است. همچنان که از نام کتاب برمی آید، نویسنده اثر درصدد مقابله با ایران و تاریخ مند بودن هویت ایرانی و ملی برآمده است. او که تحت تاثیر مباحث نظری و اندیشه ای جدید است که جملگی بی التفات به بستر و بافت تاریخی-فرهنگی کشورهای مورد مطالعه هستند، ایران و هویت ملی را ساخته وپرداخته شرق شناسان و نوکران و مزدوران استعمار می داند و تاریخمند بودن واژه ایران را به چیزی نمی گیرد. نویسنده اثر بر این باور است که نطفه هویت ملی ایران در غرب بسته شده و ارایه هرگونه پیشینه و خاستگاه تاریخی برای ایران و هویت ملی، گناهی نابخشودنی و ظلمی آشکار در حق بسیاری از اقوام این سرزمین است. نویسنده کتاب ایران به سان ملتی خیالی: تکوین هویت ملی که دلبسته ادوارد سعید و شرق شناسی وی است و از کتاب جوامع خیالی بندیکت اندرسون بسی بهره مند شده، بر این باور است که برخی از نویسندگان ایرانی و انیرانی که هویت ایرانی و ملی را امری تاریخی می دانند، تحت تاثیر روش شناسی غربی و بر اساس جهت گیری های نژادی و ایدیولوژیک، گذشته را روایت کرده و خوانشی ناتاریخی و متوهمانه پیش نهاده اند و برساخته های جعلی را به جای تاریخ نشانده اند. نویسنده این سطور همه فصول کتاب ایران به سان ملتی خیالی: تکوین هویت ملی را نقد نمی کند، بل آن بخش هایی را که به خاستگاه تاریخی ایران، ماهیت ایران و تنوع قومی و زبانی ایران پرداخته و ادعاهایی سست و کم مایه از آنها ارایه شده مطمح نظر قرار داده و در باب آنها روشنگری خواهد کرد.