خوانش تطبیقی مولفه های فانتزی در رمان های ارض زیکولا از عمروعبدالحمید و شوومان از نازنین جودت

ادبیات فانتزی گونه ای نو در ادبیات است که اصلی‎ ترین مشخصه آن، استفاده از قدرت خیال و خلاقیت در گریز از جهان و چارچوب‎های شناخته شده آن و درهم شکستن قوانین طبیعت است. در ادبیات فانتزی همه وقایع بر پایه خیال شکل می‎گیرد و فانتزی‎ نویسان، جهانی متشکل از عناصر و حوادث عجیب، موجودات و فضایی خارق العاده و قواعدی منحصربه فرد را می آفرینند. در دو رمان ارض زیکولا و شوومان، شباهت‎های قابل توجهی در استفاده از عناصر فانتزی دیده می‎شود. از این رو پژوهش حاضر سعی دارد که با روش تحلیلی- توصیفی به بررسی تطبیقی مولفه های فانتزی در این دو اثر، وجوه اشتراک آن‎ها را تبیین نماید. برخی از بن‎مایه‎ های فانتاستیک مشترک در این دو اثر شباهت در طرح داستان و شخصیت اصلی، به کارگیری تلفیقی از شخصیت‎های حقیقی و خیالی، استفاده از کنش‎های کارکردی مشابه مانند طلسم، تصادف و یاری‎گری و همچنین اصول فانتزی مشترک ازجمله شگفتی و هیجان، تعلیق ارادی ناباوری، دگردیسی و اصل پایان باز است.