اثرات سطوح مختلف دانه باقلای بدون تانن بر عملکرد و برخی پاسخ های فیزیولوژیکی جوجه های گوشتی

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر سطوح مختلف دانه باقلای بدون تانن (رقم مهتا) بر عملکرد رشد، برخی فراسنجه های ایمنی و بیوشیمیایی خون، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده کوچک و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی بود. از 320 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 یک روزه با چهار تیمار در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره شاهد 2- جیره حاوی 10 درصد باقلای بدون تانن 3- جیره حاوی 20 درصد باقلای بدون تانن و 4- جیره حاوی 30 درصد باقلای بدون تانن بودند. نتایج نشان داد، عملکرد رشد کل دوره پرندگان تغذیه شده با سطوح مختلف جیره های حاوی باقلای بدون تانن معنی دار نبود،. بااین حال، تغییرات خطی، افزایش وزن بهتری را در پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 10 درصد باقلای بدون تانن در مقایسه با پرندگان تغذیه شده با جیره های حاوی 20 و 30 درصد باقلای بدون تانن نشان داد (05/0<p). فراسنجه های کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتیین های با چگالی بالا و لیپوپروتیین های با چگالی پایین و درصد هتروفیل و لنفوسیت خون، طول پرز، عرض پرز، عمق کریپت، ضخامت لایه ماهیچه ای ژژنوم روده و جمعیت میکروبی باکتری های اشریشیاکلی و لاکتوباسیل ایلیوم تحت تاثیر باقلای بدون تانن در جیره قرار نگرفتند. با این حال، تجزیه تابعیت، تمایل به افزایش طول پرز در پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 10 درصد باقلای بدون تانن در مقایسه با سایر جیره ها را نشان داد (08/0=P). عرض پرز (05/0<p) و عمق کریپت (05/0=P) در پرندگان تغذیه شده با جیره های حاوی باقلای بدون تانن در مقایسه با شاهد کمتر بود. استفاده از سطوح مختلف باقلای بدون تانن منجر به بهبود کیفیت گوشت از طریق کاهش pH ، غلظت مالون دی آلدیید، عدد پر اکسید و اسیدهای چرب آزاد گوشت ران جوجه های گوشتی شد (05/0<p). در نهایت، با توجه به نتایج حاضر به نظر می رسد، سطح 10 درصد باقلای بدون تانن از لحاظ عملکرد جوجه گوشتی مناسب تر باشد و قابل رقابت با جیره شاهد باشد.