سنجش آلاینده های شیمیایی در کفپوش های مورد استفاده در اماکن ورزشی شهر شاهرود

مقدمه و هدف پژوهش: 

امروزه کیفیت محیطی به عنوان یکی از پارامترهای مهم در مدیریت فضاهای ورزشی مطرح است. وجود آلاینده های محیطی می تواند بر سلامت و راندمان ورزشکاران اثرگذار باشد. هدف تحقیق، سنجش عناصر و ترکیبات سمی موجود در کفپوش های گرانولی مورد استفاده در اماکن ورزشی شهر شاهرود است.

روش پژوهش: 

این تحقیق از نوع کاربردی و به روش آزمایشگاهی است. عناصر سنگین، منومر، هیدروکربن آزاد و ترکیبات فنولی اندازه گیری شدند. برای سنجش آلاینده ها از دستگاه های اسپکترومتر نشر اتمی پلاسما(ICP-OES)  مدلVista Pro  و اسپکتروفتومتر اشعه مریی و ماورای بنفش مدل 1240 mini استفاده شد. آزمایشات سه مرتبه تکرار شدند. برای تعیین حد مجاز مواجهه، از شاخص متوسط وزنی - زمانی (OEL-TWA) استفاده شد.

ایزوپرن آزاد با ppm 3400 و سپس، دی اکتیل فتالات با ppm 3280 بیشترین میزان ترکیبات را شامل شدند. بالاترین میزان عنصر به ترتیب متعلق به فلز سنگین قلع برابر ppm 125000 و مس با ppm 75280 بود. نتایج نشان داد که اختلاف زیادی میان استاندارد و حد مجاز آلاینده ها با اعداد حاصل از آزمایشات وجود دارد. 2 آلاینده آرسنیک و کروم با قابلیت «سرطان زایی تایید شده انسانی» در ساختار کفپوش پلی اورتان شناسایی شدند. سیلیس نیز به عنوان «آلاینده های مشکوک به سرطان زایی در انسان»، شناسایی شد. سرب نیز به عنوان «سرطان زایی تایید شده برای حیوان با ارتباط ناشناخته بر انسان» شناسایی شد و 12 مورد به عنوان «غیرقابل طبقه بندی به عنوان یک عامل سرطان زای انسانی» سنجش شدند.

برخی از عناصر و ترکیبات موجود در ساختار کفپوش های ورزشی، دارای رنجی بالاتر از استانداردها و حدود مجاز مواجهه هستند که این امر می تواند بر سلامت کاربران تاثیرگذار باشد و از سوی دیگر، امکان آسیب رسانی به محیط زیست را دارا است.