اثربخشی ادراک حسی مکان در تداعی معنابرکاهش استرس قرنطینه خانگی دانش آموزان(نمونه موردی: مجتمع های مسکونی شهر اصفهان)

مقدمه و هدف پژوهش:

امروزه درشرایط اجرای قرنطینه خانگی ناشی ازبحران ها مانند شیوع بیماری ها، کلاس ها به صورت غیرحضوری برگزارمی شوند؛ که این روند پیامدهای بسیاری را برای آنها به دنبال دارد و ایجاد اختلال روحی یکی از آنها می باشد.پژوهش حاضر درپی بررسی علل ایجاد استرس ناشی از قرنطینه خانگی طولانی مدت باهدف تبیین رفتارها، نگرش هاوفرآیندهای برجسته تداعی معنا درجهت کاهش استرس دانش آموزان در محیط مسکونی آنها، رو به جلوخواهدرفت ودرپی شناسایی رابطه مولفه های برجسته تداعی معنا در محیط مسکونی افراد قرنطینه می باشد.

روش پژوهش:

مطالعه کیفی(اکتشافی)حاضر با رویکردپدیدارشناسی توصیفی(کلایزی) انجام گرفته است.در این روش اطلاعات ازمنابع معتبرموجود وانجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته با دانش آموزان شهراصفهان برمبنای نمونه گیری هدفمند انجام شده است. برای تجزیه وتحلیل یافته ها ازشیوه تحلیل کلایزی با استفاده از نرم افزار اطلس تی-آی، داده ها دسته بندی و توصیف شده اند.باتوجه به ارزیابی نتایج به روش کلایزی بامراجعه مجدد به هریک از شرکت کنندگان در فرآیندی گفتگو-محور با آنها درباره یافته ها، اعتباریابی نهایی یافته ها صورت گرفته است.

یافته ها نشان دهنده آن است که براساس مولفه های تداعی معنا درمکان و در نظرگرفتن تاثیر ادراک حسی بردانش آموزان درقرنطینه خانگی، می توان با ارتقاء مولفه های ادراک حسی در فضا ارتباط دانش آموز با محیط خانه را بهبود نمود.درحقیقت، فرد در قرنطینه خانگی، با کنترل حرکات بدن از طریق ایجاد یک محیط چندلایه و پیچیده، زمان طولانی قرنطینه خانگی را بهتر سپری کرده و خستگی روحی کمتری برای او خواهد داشت.

دانش آموز با ایجاد همبستگی در حواس خود، درک بهتری از محیط خود خواهد داشت که این امر ارتباط معنایی فضا وکاربر را ارتقاء می دهد ودرنتیجه استرس فردی کاهش می یابد