موانع تحرک زودهنگام بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه در بیمارستان های واقع در استان کهکیلویه وبویراحمد از دیدگاه پزشک، پرستار و فیزیوتراپ

زمینه و هدف:

 مفهوم تحرک زودهنگام از تخت بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه، یک مفهوم بسیار پیچیده است که نیازمند هماهنگی بین بخشی، صرف انرژی و هماهنگی همه کارکنان بخش مراقبت ویژه شامل پزشک، پرستار و فیزیوتراپ است. تحرک زودهنگام ایمن، امکان پذیر و همراه با نتایج مثبتی برای بیمار، کادر درمانی، خانواده و نظام سلامت است. درواقع این مفهوم تعریف واحدی ندارد و در متون مختلف از خروج از تخت در اولین فرصت تا انجام فعالیت بدنی در تخت و تحت تهویه مکانیکی بدان اشاره شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع تحرک زودهنگام بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کهکیلویه و بویراحمد انجام شد.

روش بررسی:

 پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1399-1400 است. جامعه پژوهش این مطالعه کارکنان درمان شامل پزشکان، پرستاران و فیزیوتراپ های شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کهکیلویه و بویراحمد و به صورت سرشماری بود. داده ها از طریق پرسش نامه جمعیت شناختی و پرسش نامه پژوهشگرساخته موانع تحرک زودهنگام بیماران بخش ویژه، جمع آوری و وارد نرم افزار SPSS نسخه 18 شدند. با کمک آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه وتحلیل داده ها صورت گرفت.

یافته ها :

در مطالعه حاضر 174 پرستار، پزشک، فیزیوتراپ به پرسش نامه پاسخ دادند. 57/8 درصد از نمونه ها زن و بیشتر پاسخ دهندگان (59/8 درصد) مجرد بودند. براساس یافته های مطالعه حاضر، موانع مرتبط به بیمار کمترین میانگین (0/108±0/411) و موانع فرهنگی بیشترین میانگین (0/146±0/478) را در بین موانع تاثیرگذار درخصوص تحرک زودهنگام به خود اختصاص داده اند. 

نتیجه گیری:

 براساس یافته های این مطالعه، لازم است موانع تحرک زودهنگام در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه به خصوص موانع فرهنگی مورد بررسی قرار گیرد و برهمین اساس، راهنمای بالینی و پروتکل مناسب جهت مدیریت و کاهش این موانع طراحی و تدوین شود.