مقایسه اثربخشی آموزش تنظیم هیجان با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و شفقت به خود در زنان مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر

زمینه و هدف:

 پژوهش حاضر با هدف مقایسه‏ اثربخشی آموزش تنظیم هیجان با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و شفقت به خود در زنان مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر انجام شده است. 

روش بررسی:

 این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش تعداد 300 نفر از بیماران زن مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر در شهر ایلام بودند که در سال 1398-1399 به مطب خصوصی پزشکان متخصص داخلی مراجعه کردند. حجم نمونه براساس معادله برآورد حجم نمونه فلایس، 12/07 به دست آمد که برای اطمینان برای هر گروه 20 نفر در نظر گرفته شد. 60 نفر به روش خوشه ای ساده و براساس رضایت آگاهانه که معیارهای ورود را داشتند، به عنوان نمونه انتخاب شدند و سپس براساس ویژگی‏های جمعیت‏شناسی در 3 گروه (20 نفر تحت آموزش تنظیم هیجان براساس مدل گراس، 20نفر تحت ذهن‏آگاهی مبتنی بر شناخت‏درمانی و 20 نفر هم گروه کنترل) جایگزین شدند. بعد از ارایه آموزش ها، پس آزمون در مورد گروه ها اجرا شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسش نامه تاب آوری کونور-دیویدسون (CD-RIS) و پرسش نامه شفقت به خود نف بوده است. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS  نسخه 23 و آزمون آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر انجام شد. 

یافته ها :

آموزش تنظیم هیجان و آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تغییرات تاب آوری افراد و شفقت به خود و مولفه های آن تاثیر دارد (0/001=P). بین آموزش های انجام شده بر روی مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر تفاوت معناداری وجود دارد و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در مقایسه با آموزش تنظیم هیجانی تاثیر بیشتری بر تاب آوری و شفقت به خود و مولفه های آن داشته است. 

نتیجه گیری:

 باتوجه به یافته های پژوهش، می توان از شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان روش موثر برای افزایش تاب آوری و شفقت به خود در زنان مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر استفاده کرد.