شناسایی ژنهای اختصاصی هلیکوباکتر پیلوری در مخمر دهانی

معده انسان تنها زیستگاه شناخته شده هلیکوباکترپیلوری (H.pylori) است، با این وجود دانشمندان توانسته اند با به کارگیری روش های ملکولی، وجود باکتری را در آب و حفره دهانی انسان به اثبات برسانند. بر این اساس راه های انتقال هلیکوباکترپیلوری، مدفوعی - دهانی یا دهانی - دهانی ذکر می شوند. در این بررسی مخمر به عنوان یک عامل برای انتقال هلیکوباکترپیلوری مطرح شده است. به دنبال مشاهده میکروسکوپی اجسام متحرک شبه باکتری درون واکونول مخمر و عدم کشت پذیری این اجسام، از روش PCR برای بررسی طبیعت باکتریایی و هویت آنها استفاده شد و پرایمرهای اختصاصی برای هدف قرار دادن ژنهای S rDNA16 و cagA مربوط به H.pylori طراحی شدند.
18 مخمر دهانی از 18 بیمار مبتلا به بیماری های گوارشی مختلف جدا شدند. مطالعات میکروسکوپی برای مشاهده اجسام شبه باکتری درون واکوئول مخمرها انجام شد. استخراج DNA با روش فنل - کلروفرم صورت گرفت. شرایط PCR، 33 سیکل و درجات حرارت annealing، 0C63 برای S rDNA16 و C051 و C52 0برای ژن cagA، که در دو مرحله هدف قرار داده شد، تعیین شدند. DNAهای استخراج شده از H.pylori و S. cerevisiac که به عنوان شاهد استفاده شدند. به منظور تعیین ترادف نوکلئوتیدی، محصولات PCR ژنهای ذکر شده از یک مخمر دهانی و H.pylori در پلاسمیدهای pCAP و سپس در پلاسمید pSK+ کلون شدند.
مشاهدات میکروسکوپی نشان داد که اجسام متحرک شبه باکتری درون واکوئول تمام مخمرهای دهانی وجود دارند. اندازه محصول PCR ژن S rDNA16 به دست آمده از 18 مخمر دهانی با اندازه همان محصول از H.pylori شاهد یکسان بود. از 18 مخمر، 15 مخمر (83%) واجد ژن cagA مشابه H.pylori شاهد بودند. ژن cagA از 3 مخمر دهانی و S. cerevisiae به دست نیامد. ترادف نوکلئوتیدی ژنهای S rDNA16 و cagA به دست آمده از یک مخمر دهانی دارای 98% هومولوژی با ژنهای مربوط به H.pylori بود.
شناسایی ژنهای S rDNA16 و cagA در مخمر نشان می دهد که اجسام متحرک شبه باکتری، H.pylori می باشند. به نظر می رسد مخمرها که در طبیعت و سطوح مخاطی بدن انسان به وفور یافت می شوند، می توانند مخازن H.pylori در خارج از معده انسان باشند و باکتری را به معده انسان انتقال دهند.