بررسی اثربخشی تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل نانوکورکومین بر اختلالات رفتاری- حرکتی در موش صحرایی مبتلا به تومور مغزی

هرگونه نقص و رشد غیرطبیعی در سلول های مغز به صورت کنترل نشده، به ایجاد تومور و اختلال در قابلیت های عملکردی طبیعی آن منجر می شود؛ بنابراین، هدف از این تحقیق بررسی اثربخشی تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل نانوکورکومین بر اختلالات رفتاری- حرکتی در موش صحرایی مبتلا به تومور مغزی بود.

35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 7 گروه 5 تایی، کنترل سالم پایه، سالم 4 هفته، کنترل سرطان پایه، سرطان 4 هفته، گروه سرطان_نانوکورکومین، سرطان - تمرین و سرطان_تمرین_نانوکورکومین تقسیم شدند. یک هفته پس از تزریق سلول های سرطانی در قشر پیشانی، حیوانات با انجام تست رفتاری- حرکتی و گاواژ مکمل نانوکورکومین به میزان mg/kg80 (28 روز، 5 روز در هفته)، وارد برنامه اصلی تمرین بر روی نوار گردان (4 هفته، با سرعت 18 متر بر دقیقه، 25 تا 40 دقیقه، 3 روز در هفته) گردیدند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و نرم افزار SPSS vol.26 آنالیز شد.

یافته های پژوهش: 

نتایج نشان داد که اختلالات رفتاری_حرکتی در گروه تمرین، نانوکورکومین و گروه تمرین_نانوکورکومین نسبت به گروه کنترل سرطان 4 هفته، به طور معنی داری کمتر بود (P=0.001)..

به نظر می رسد، تمرین هوازی به همراه دوز مناسبی از نانوکورکومین احتمالا با افزایش جریان خون مغز، افزایش نورون زایی و افزایش سیناپس عصبی می تواند به عنوان یک مکمل درمانی، در کنار سایر روش ها باعث کاهش اختلالات رفتاری- حرکتی در موش های سرطانی شود.