درمان رتینوبلاستوم در گذر زمان: یک مقاله مروری

رتینوبلاستوم شایعترین تومور اولیه بدخیم چشمی در کودکان است. مدیریت و درمان رتینوبلاستوم فرآیندی بسیار پیچیده است و نیازمند به توجه به مواردی همچون مرحله بیماری، وضعیت ژنتیکی تومور و جهش ها، عوامل روانی- اجتماعی خانواده و باورهای فرهنگی و منابع اقتصادی موجود دارد. از زمان شناسایی این بدخیمی تا اوایل قرن بیستم (پیش از معرفی پرتودرمانی به عنوان یکی از گزینه های درمان)، تخلیه چشم تنها گزینه درمانی برای این بیماری بود. تخلیه چشم علاوه بر عدم کنترل موارد متاستاتیک و گسترده بیماری و افزایش شانس مرگ ومیر در این موارد، باعث ایجاد عوارض روحی، روانی و زیبایی نامطلوب فراوان در بیماران و مخصوصا کودکان که جمعیت اصلی مبتلا به این بیماری هستند، می شود. پیشرفت های شگرفی از قرن بیستم تاکنون برای شناسایی و ابداع روش های نوین جهت حفظ چشم و درمان های کمتر تهاجمی رخ داده است و مجموعه تلاش ها منجر به ابداع روش های درمانی جدیدی مانند پرتودرمانی، شیمی درمانی سیستمیک، درمان های موضعی مانند سرما و گرما درمانی، شیمی درمانی داخل شریانی و شیمی درمانی داخل چشمی شده است. به صورت خلاصه مجموعه درمان ها از ابتدا تاکنون به سمت افزایش بقا، کاهش نرخ تخلیه چشم و درمان های هدفمندتر و کمتر تهاجمی رفته است. در این مقاله به صورت خلاصه به معرفی انواع روش های درمانی رتینوبلاستوم از ابتدایی شناسایی تاکنون می پردازیم و سیر تحولی درمان های این بیماری از ابتدا تاکنون که باعث کاهش انجام تخلیه چشم به عنوان درمان این بیماری شده است را مورد بررسی قرار می دهیم.