راهبردهای معماری در جهت ایجاد آسایش حرارتی در طراحی مجموعه های اقامتی گردشگری در اقلیم گرم و مرطوب

مناطق اقلیمی و شرایط آب و هوایی متفاوت در فصول مختلف سال، بشر را بر آن داشته تا با ارایه راه حل ها و شیوه های مختلف به دنبال آسایش حرارتی مطلوب برای خود باشد. با جستجویی در ساختار فضایی و کالبدی معماری خانه های قدیمی در اقلیم گرم و مرطوب می توان نمود راهکارهای متنوع را در بهره گیری از عناصر و الگوهای معماری، همراستا با سامانه های گرمایش و سرمایش ایستا مشاهده کرد، که ضمن دستیابی به آسایش حرارتی پایدار در معماری، موجبات حرکت در راستای توسعه پایدار و صرفه جویی در منابع و انرژی نیز فراهم شده است. لذا مقاله حاضر در پی آن است که با بررسی ساختار فضایی - کالبدی معماری اقلیم گرم و مرطوب، نحوه تجلی و کاربرد سامانه های گرمایش و سرمایش ایستا جهت آسایش حرارتی در خانه های سنتی را تفسیر و تحلیل کند. نتایج بررسی حاضر نشان می دهد، معماران سنتی مناطق اقلیم گرم و مرطوب با توجه به اقلیم منطقه و با استفاده از سامانه های گرمایش و سرمایش ایستا و بهره گیری بهینه از انرژی های تجدیدپذیر، الگوها و راهکارهایی به کار بسته اند که موجب آسایش حرارتی ساکنان در فصول سرد و گرم سال شده است. همین امر، اهمیت بهره گیری از انرژی خورشید را در اقلیم گرم و مرطوب، دوچندان کرده است، از این رو نحوه استقرار و جهت گیری خانه، استفاده از ظرفیت حرارتی خاک و مصالح در اولویت کار معماران بوده است.