شناسایی مناطق بحرانی کلانشهرتبریز از نظر جزیره گرمایی شهری ومعرفی پوشش های سطحی مناسب جهت کاهش اثر آنها

تبریز در گرم ترین ماه های سال (تیر ماه وتا اواسط مرداد) دارای جزیره گرمایی باشدت حداکثری نسبت به حومه آن می باشد . و مناطق شهری 5 ، 6 ، 7 ، 9 بطور کامل و حاشیه ها و پیرامون مناطق 2 و 3 و در واقع ناحیه هایی از این مناطق که دارای پوشش های خاکی و آسفالت بزرگراه ها هستند ، مناطق داغ و بحرانی از نظر پدیده جزیره گرمایی هستند . بنا بر این ، برای کاهش اثر و تعدیل نقاط داغ و بحرانی نیاز است ملاحظاتی در اصلاح و توسعه شهری صورت بگیرد . یکی از این راه ها، توسعه و گسترش و تامین میزان کمبود سبزینگی می باشد . میزان این کمبود در مناطق 1 ، 2 و 3 بصورت محدود (کمتر از 1% سطح منطقه) و مناطق 6،7و9 بصورت وسیع تر بمیزان 4 تا 8 % سطح منطقه و سایر مناطق کمبودی در این باره ندارند . پوشش گیاهی از طرق مختلف ایجاد می شود ؛ مثلا از طریق ایجاد پارک های شهری ، سقف و بام های سبز و حتی تک درختان که فضای محدودی را از خاک اشغال می کنند . اما ، همیشه تامین پوشش گیاهی مقدور نیست ، علی الخصوص با این شرایط کمبود منابع آبی و خشکسالی های اخیر . راهکار های نو در تولید مصالح بکار گرفته شده است . بعضی از مصالح آب لازم را در خود نگه میدارند تا میزان کمبود رطوبت در فرایند خنک سازی را تامین کنند (مانند بلوک های WR) ، برخی اشعه های آفتاب را انعکاس می دهند و به این ترتیب نمی گذارند مصالح گرما را جذب کنند . اما در بعضی از مصالح دیگر خاصیت رنگ (استفاده از رنگ های سرد) کارساز است . این مصالح در تمامی سطوح بحرانی قابل استفاده هستند.