رابطه استاد- شاگردی در نظام آموزش دانشگاهی با تکیه بر آموزش هنرهای صناعی

چکیدهاهداف، برنامه ها، مدیریت، فضای آموزشی، ابزار و بسیاری مسایل دیگر محورهای آموزش هنر در نظام آموزش هنرهای صناعی را در برمی گیرند؛ اما مهم ترین این مسایل رابطه استاد-شاگردی در نظام آموزشی هنر است که خود نیازمند شرایط است که در صورت تحقق تمام کاستی ها کمرنگ می شود و شاگرد و استاد مشتاقانه به یاددهی و یادگیری هنر می پردازند. لذا دستیابی به آموزش مطلوب و فراهم آوردن زمینه آفرینش آثار هنری به ویژه هنرهای صناعی نیازمند دستیابی به چگونگی ارتباط میان استاد و دانشجو و مهیا ساختن زمینه های لازم جهت نیل به اهداف یاددهی-یادگیری متناسب با شرایط کنونی جامعه است. ازاین رو در طول تاریخ اصول و قواعدی برای شاگرد پروری و ورود افراد شایسته به حرف و هنرها با توجه به شرایط زمان و مکان تنظیم می شده است که از آن به آیین فتوت یاد می شود و امروزه در نظام آموزشی آیین نامه ها و مقررات آموزشی جاری جای آن را گرفته اند که می بایست بر مبنای اهداف تعریف شده و متناسب با اصول آموزش هنر در ایران تنظیم گردند. هدف اصلی این پژوهش دستیابی به معیارهایی در اصلاح ساختاری نظام آموزش دانشگاهی و تقویت مناسبت های استاد-شاگردی در حوزه هنرهای صناعی است. و به روش توصیفی-تحلیلی با رویکردی تطبیقی انجام گرفته است. که بر شیوه اسنادی، مصاحبه های میدانی و بهره مندی از تجارب آموزش در نظام دانشگاهی استوار است و نتایج نهایی نمایانگر برجسته ترین مولفه های آموزش در نظام سنتی آموزش هنر و راهبرد به کارگیری آن در نظام دانشگاهی است. از اینرو شناخت نقاط قوت و ضعف نظام آموزش کنونی در رابطه استاد - شاگردی و دستیابی به معیارهای اصلی آموزش متناسب با شرایط جامعه می تواند الگویی مناسب از شیوه آموزش را برای شرایط کنونی فراهم آورد. و رابطه استاد و شاگرد به گونه ای شکل گیرد که دستیابی به شایستگی های فنی و غیر فنی، الگویی برای آموزش دانشگاهی بویژه در هنرهای صناعی گردد. استاد- شاگرد، هنر، آموزش، سنتی، نوین