شهر معلول (ارزیابی میزان معلولیت محله های شهر مطالعه موردی: سمنان)

بشر از گذشته تا کنون با انواع معلولیت، ناتوانی و محدودیت ها مواجه بوده است. با توجه به افزایش جمعیت و در پی آن افزایش شهرنشینی، امروزه از مهم ترین چالش های پیش روی مدیریت شهری مسیله ی معلولیت شهرهاست. شهر معلول به شهری گفته می شود که مناسب استفاده ی تمامی افراد جامعه نباشد و همگان به راحتی نتوانند از معابر، حمل و نقل، اماکن خدماتی و سایر فضاهای آن استفاده کنند که بخش بزرگی از این معلولیت متوجه شهر و مدیریت شهری می شود و اگر از الان فکری برای فراهم کردن حیات شهری مطلوب افراد دارای معلولیت نشود، به معلولیت و ناکارامدی شهرها دامن زده خواهد شد و فاصله نیز تا عدالت شهری زیاد خواهد شد. به همین خاطر معلولیت شهری به عنوان مسیله ی پژوهش حاضر در نظر گرفته شده است. هدف از این پژوهش شناسایی و تدقیق شاخص های سنجش معلولیت شهر و همچنین ارزیابی معلولیت تمامی محله های شهر سمنان است که فرضیه ی پژوهش، معلولیت بیشتر در محلات پیرامونی و معلولیت کمتر در محلات میانی است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی-تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز از طریق منابع اسنادی و ابزار پرسشنامه گردآوری شده است. اطلاعات وارد شده در نرم افزار SPSS منجر به ایجاد 6 عامل برای سنجش میزان معلولیت شهر شده است. شاخص هایی که باعث ضعف این محلات شده اند نیز مشخص گردید. توزیع فضایی معلولیت محله ها و همچنین محله هایی که به توجه بیشتری نیاز دارند به صورت نقشه به نمایش در آمد. با توجه به توزیع فضایی، در مورد شهر سمنان اینطور می توان نتیجه گرفت که به طور کلی معلولیت محله هایی که در مرکز شهر قرار دارند نسبت به محله-هایی که در پیرامون شهر واقع شده اند کمتر است و می توان گفت که تا کنون توجه بیشتری به محلات مرکزی شده است و به محلات پیرامونی رسیدگی کمتری شده است. در آخر نیز پیشنهادهایی برای کاهش معلولیت شهرها ارایه گردید.