شکوهی، شاعر پایداری یزدی

سیدحسن شکوهی (1271-1333). شاعر مشروطه خواه و آزادی طلب یزدی است که با فرخی یزدی دوران تحصیل خود را سپری کرده است و هر دو از یک آبشخور کسب علم کردند و در محضر استادی چون غلامحسین شارق، شاعر و خوشنویس یزدی پا به پای هم، کسب فیض کردند. دوران نوجوانی و جوانی شاعر هم زمان است با شروع مشروطیت و تجددخواهی ایرانیان. شکوهی که در این زمان به شاعری توانا تبدیل شده بود و به وی لقب «امیر الشعرا» دادند، اقدام به چاپ جرایدی به نام «باران» و «پیام» نمود. او نیز مانند اکثر شاعران و نویسیندگان دوره مشروطه به سرودن اشعاری در مورد آزادی، تجدد و... روی آورد و بعضی از این اشعار را در مجلات خود به چاپ می رساند، همچنین وی نخستین کسی بود که از یزد در کنگره نویسندگان ایران و شوروی در سال 1325ه.ش شرکت نمود. شکوهی در سال های آخر عمرش دوشنبه شب ها انجمن ادبی یزد را در منزل خود تشکیل می داد و این رسم تقریبا هشت سال ادامه پیدا کرد. وی در سال 1333 ه.ش در 62 سالگی بعد از یک عمر خدمت به جهان علم و ادب، به علت بیماری قلبی چشم از جهان فروبست و در جوار حرم عارف ربانی قرن هفتم «سید رکن الدین» واقع در کوی «وقت ساعت» به خاک سپرده شد. دیوان اشعار وی به همت فرزند برومندش سید محمد شکوهی در سال 1346ه.ش به چاپ رسید. در این پژوهش به معرفی دقیق تر وی می‎پردازیم و نگاهی گذرا به اشعار پایداری وی می افکنیم.