ارزیابی کیفی آب زیرزمینی آبخوان بر اساس مصارف بخش کشاورزی (مطالعه موردی: آبخوان ساری)

یکی از عوامل مهم در پایداری توسعه یک منطقه، فراهم بودن منابع آب کافی و مناسب برای مصارف مختلف می باشد که علاوه بر کمیت، می بایست از نقطه نظر کیفی نیز جهت بهره برداری مناسب باشد. منابع آب زیرزمینی یکی از مهمترین منابع مطمین جهت تامین آب بوده که با توجه به افزایش برداشت در سالهای اخیر دچار بحران های کیفی شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی محدوده مطالعاتی ساری-نکا و پهنه بندی این منطقه جهت بهره برداری از نظر کشاورزی می باشد. در این تحقیق 65 نمونه آب چاه کشاورزی در این محدوده در سال آبی 93-1392 مورد تجزیه شیمیایی قرار گرفت. نمونه ها از نظر پارامترهای موثر در کشاورزی شامل کلر (Cl)، هدایت الکتریکی (EC)، خاصیت اسیدی و قلیایی (PH)، مانده کربنات سدیم (RSC) بررسی شدند. در نهایت وضعیت کیفیت آب با استفاده از شاخص ویلکوکس ارزیابی و نقشه پهنه بندی کیفی محدوه مورد نظر ارایه شد. نتایج نشان داد بیش از 90% نمونه های آزمایش کیفیت آب چاه های مورد استفاده از نظر مصرف برای کشاورزی در کلاس C3-S2 و C3-S1قرار دارند.