دز موثر وابسته به اندازه بیمار در توموگرافی کامپیوتری دندانی بر اساس شاخص توده بدنی: مطالعه شبیه سازی مونت کارلو

نقش و مزایای توموگرافی کامپیوتری دندانی (CBCT) در تصویربرداری از دندان ها، تشخیص و طراحی درمان به خوبی شناخته شده است، اما استفاده از پرتو های ایکس در این دستگاه ها، بدون خطر نیست. این مطالعه با هدف ارایه اطلاعات جامعی از دز جذبی و دز موثر وابسته به اندازه (Size-Specific effective dose) بیماران زن و مرد برای گستره وسیعی از شاخص های توده بدنی (BMI) در دستگاه های CBCT دندانی انجام شد. در این راستا، از روش مونت کارلو  برای شبیه سازی سه پروتکل مختلف تصویربرداری با دستگاه GIANO، استفاده شد. جمعیتی از فانتوم های محاسباتی XCAT مرد و زن بالغ با شاخص های توده بدنی مختلف برای انجام شبیه سازی مونت کارلو استفاده شد. دزهای اندازه گیری شده با استفاده از فانتوم راندو حاوی دزیمترهای ترمولومینسانس و دزهای شبیه سازی شده با استفاده از تصاویر سی تی فانتوم راندو برای اعتبارسنجی شبیه سازی مونت کارلو مقایسه شدند. نتایج نشان داد دز اندام ها برای میدان های دید مختلف (FOVs) متفاوت بوده و معمولا در زنان بالغ بالاتر است. بیشینه دز موثر برای پروتکل های مفصل گیج گاهی-فکی (TMJ)، تک فک و هر دو فک به ترتیب، μSv5±94، μSv4±63 و μSv2±62 برای مردان بالغ به ترتیب با شاخص توده بدنی 82/25، 70/21 و 2-kg m 71/21، و μSv3±98، μSv1±69 و μSv1±66 برای زنان بالغ به ترتیب با شاخص توده بدنی 69/71، 21/21 و 2-kg m 72/21، بود. هم چنین تفاوت بین حداقل و حداکثر مقدار دز موثر در پروتکل های TMJ، تک فک و هر دو فک برای مردان بالغ، 24 %، 37 % و 32 % و برای زنان بالغ به ترتیب 24 %، 32 % و 35 % بود. در نهایت، این مطالعه مجموعه داده های جامعی از دزهای جذبی و موثر بیماران برای طیف وسیعی از شاخص توده بدنی بدون نیاز به اندازه گیری تجربی ارایه می کند.