اثربخشی درمان شناختی رفتاری اسلامی در مقایسه با درمان شناختی رفتاری سنتی در کاهش افسردگی و افزایش رضایت از زندگی و سلامت معنوی در مبتلایان به افسردگی

پژوهش هایی نشان داده اند که معنویت و مذهب با رضایت از زندگی بیشتر و افسردگی کمتر ارتباط دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری اسلامی در مقایسه با درمان شناختی رفتاری سنتی در کاهش افسردگی و افزایش رضایت از زندگی و سلامت معنوی در مبتلایان به افسردگی بود.
روش این پژوهش کارآزمایی تصادفی با پیش آزمون و پس آزمون بود. در این پژوهش 30 نفر شرکت کردند. 15 نفر درمان شناختی رفتاری سنتی و 15 نفر درمان شناختی رفتاری اسلامی را بصورت فردی دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته بر اساس DSM-5، پرسشنامه های دینداری گلارک و استاک(1970)، افسردگی بک(1996)، رضایت از زندگی دینر(1985) و سلامت معنوی پولوتزین (1982) بود که شرکت کنندگان در ابتدا و انتهای درمان به پرسشنامه ها پاسخ دادند. هر پروتکل شامل ده جلسه 50 دقیقه ای بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار22 SPSS- مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری اسلامی به صورت معناداری (0/41) بیش از درمان شناختی رفتاری /سنتی، موجب افزایش سلامت معنوی می شود(P<0/001). همچنین یافته ها نشان داد اگرچه دو درمان اسلامی و سنتی بطور معناداری موجب کاهش افسردگی و افزایش رضایت از زندگی شدند اما اثربخشی آنها با یکدیگر تفاوت معناداری نداشت.
اگرچه درمان شناختی رفتاری اسلامی در بعد مذهبی و معنوی موجب پیشرفت افراد می شود اما بایستی به لحاظ مولفه ها و تکنیک های روانشناختی آمیخته به معنویت تقویت شود تا اثربخشی آن در کاهش افسردگی و افزایش رضایت از زندگی افزایش یابد.