رابطه رهبری اخلاقی و رفتار سبز با نقش میانجی مدیریت منابع انسانی سبز و نقش تعدیلگر دانش زیست محیطی

هدف پژوهش حاضر، رابطه رهبری اخلاقی و رفتار سبز با نقش میانجی مدیریت منابع انسانی سبز و نقش تعدیلگر دانش زیست محیطی است. این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آن را کارکنان بیمارستان حضرت ولی عصر (عج) شهرستان فسا در زمستان 1401 تشکیل می دهد. نمونه برگزیده نیز شامل 245 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و جدول دمورگان انتخاب شده اند. همچنین، برای بررسی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. برای تحلیل یافته ها نیز در قالب 5 فرضیه اصلی از روش معادلات ساختاری در نرم افزار Smart PLS، استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین رهبری اخلاقی و رفتار سبز کارکنان و مدیریت منابع انسانی سبز و رفتار سبز کارکنان، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، بین مدیریت منابع انسانی سبز و رفتار سبز کارکنان نیز رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. سایر یافته ها نشان داد که مدیریت منابع انسانی سبز، نقش میانجی در رابطه بین رهبری اخلاقی و رفتار سبز کارکنان دارد. افزون بر آن، دانش زیست محیطی، رابطه بین مدیریت منابع انسانی سبز و رفتار سبز کارکنان را به صورت مثبت تعدیل می کند. بر اساس یافته های پژوهش می توان به اهمیت توجه به توسعه پایدار و مدیریت منابع انسانی سبز پی برد. همچنین، عواملی مانند رهبری اخلاقی نیز در سازمان ها بیش ازپیش باید موردتوجه قرار گیرد. از سوی دیگر با عنایت به نقش برجسته محیط بیمارستان ها در احتمال صدمه زدن به محیط زیست، این مسیله نیازمند دقت نظر از سوی مدیران و برنامه ریزان است.