تاثیر مداخله آموزشی نظریه محور بر خود کارآمدی و عملکرد روزانه سالمندان مقیم خانه های سالمندان شهر اصفهان

یکی از مهمترین عوامل در بهبود وضعیت عملکردی سالمندان احساس خودکار آمدی می باشد. پژوهش حاضر با  هدف تعیین تاثیر مداخله نظریه محور بر خودکارآمدی و عملکرد روزانه سالمندان مقیم خانه های سالمندان شهر اصفهان انجام شد.

مطالعه حاضر یک مطالعه مداخله ای است که در سال1400 بر روی 128 سالمند مقیم در مراکز مراقبت از سالمندان شهر اصفهان انجام شد. نمونه ها با روش نمونه گیری خوشه ای وارد مطالعه شده اند. گروه مداخله، چهار جلسه مورد آموزش قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خودکارآمدی در تکالیف روزمره سالمندان و پرسشنامه فعالیت روزانه زندگی سالمندان  بود. سطح خودکارآمدی و فعالیت روزمره زندگی سالمندان در سه مرحله قبل، یک هفته و دو ماه پس از مداخله اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از 16SPSS و آزمون های تحلیل واریانس با اندازه های تکراری تحلیل کوواریانس استفاده شد.

اختلاف آماری معنی داری در میانگین نمرات خودکارآمدی در انجام فعالیت های روزانه و دشوار زندگی در مراحل یک هفته و دوماه بعد از مداخله مشاهده شد (P<0/001). گروه مداخله به طور معنی داری خودکارآمدی و سطح فعالیت روزمره زندگی بالاتری را یک هفته و دوماه پس از مداخله نسبت به گروه کنترل نشان دادند (P<0/001).

مداخله آموزشی طبق نظریه خودکارآمدی بندورا توانست سبب ارتقا احساس خودکارآمدی در سالمندان ساکن در مراکز نگهداری از سالمندان گردد. همچنین مداخلات منجر به بهبود سطح فعالیت روزمره زندگی سالمندان مراکز شد.