پیش بینی کننده های رفتارهای پیشگیری از بیماری کووید 19 در جمعیت روستایی: کاربرد مدل موازی توسعه یافته (ارزیابی تهدید و مقابله)

کووید 19، در سال های اخیر مهم ترین تهدید سلامت بوده و جمعیت های توسعه نیافته روستایی در برابر خطرات بیماری از جمله مرگ، آسیب‎پذیرتر هستند. این مطالعه با هدف بررسی رفتارهای پیشگیری از کووید 19 بر اساس مدل توسعه یافته موازی در جمعیت های روستایی منطقه سیستان انجام شد.

این مطالعه مقطعی در دوره زمانی فروردین تا شهریور 1401 بر روی 900 نفر از روستاییان 65-18 سال منطقه سیستان با استفاده از نمونه‏ گیری تصادفی چند مرحله‏ای انجام شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه ای که روایی و پایایی آن با نظر متخصصان و تست آلفای کرونباخ تایید شده بود انجام گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد) و آمار تحلیلی (آزمون های کای دو، تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی) در نرم افزار نسخه 21 SPSS در سطح معناداری 05/0>P تجزیه وتحلیل شدند.

مشارکت کنندگان در حیطه ‏های آگاهی، حساسیت، شدت، خودکارآمدی، اثربخشی پاسخ درک‏شده و رفتار به ترتیب 86/75، 81/49، 81/91، 78/85، 79//74و 82/86 درصد نمره کل را کسب کرده بودند. اکثریت افراد (54/6%) در فرآیند کنترل ترس قرار داشته و کارآمدی درک شده 12% رفتارهای پیشگیری از کووید 19 را پیش‏ بینی می کرد (p<0/05).

نتایج نشان داد که افراد مورد مطالعه از ارزیابی مقابله ضعیف‎تری نسبت به ارزیابی تهدید برخوردار بودند و اکثریت آن ها در فرآیند کنترل ترس قرار داشتند. لذا برای ترغیب افراد برای انجام اقدامات پیشگیرانه از بیماری، انجام مداخلات آموزشی در جهت ارتقای ارزیابی مقابله ضروری است.