بررسی امکان کاهش اثرات کم آبیاری گیاه دارویی اسطوخودوس (.Lavandula officinalis L) با استفاده از کودهای زیستی و فسفره از طریق تغییرات برخی ویژگی های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی و فسفر بر کاهش اثرات کم آبیاری در گیاه دارویی اسطوخدوس، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز در سال زراعی 98-97 اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل سطوح آبیاری (آبیاری پس از 60، 90 و 120 میلی متر از تشت تبخیر کلاس A) به عنوان عامل اصلی و تلقیح با کود زیستی در چهار سطح (تلقیح با تیوباسیلوس، پسودوموناس و تیوباسیلوس+پسودوموناس و عدم تلقیح به عنوان شاهد) به عنوان عامل فرعی و سطوح فسفر در دو سطح (0 و 50 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثرات برهمکنش بین سطوح آبیاری، فسفر و کود زیستی بر وزن خشک گل، نشت غشای سلولی، قندهای محلول، محتوای پرولین، آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و مالون دی آلدیید معنی دار اما بر نشت غشای سلولی، وزن خشک برگ و محتوای نسبی آب برگ معنی دار نبود. نتایج نشان داد که در کلیه سطوح آبیاری، مصرف فسفر و تلقیح با کودهای زیستی موجب افزایش وزن خشک گل نسبت به شاهد شد. بیشترین وزن خشک گل (833.3 گرم در هکتار)، محتوای پرولین (4.828 میلی گرم بر گرم وزن تر)، قندهای محلول (1.936 میلی گرم بر گرم وزن تر)، فعالیت آنزیم های کاتالاز (0.1147 تغییرات جذب در میکروگرم پروتیین بر دقیقه)، پراکسیداز (0.1193 تغییرات جذب در میکروگرم پروتیین بر دقیقه، سوپراکسیددیسموتاز (0.6173 تغییرات جذب در میکروگرم پروتیین بر دقیقه) و مالون دی آلدیید (5.343 میکرومول بر گرم وزن تر) در آبیاری بعد از 60 میلی متر تبخیر از تشت، 50 کیلوگرم فسفر در هکتار و کاربرد تیوباسیلوس+پسودوموناس حاصل گردید. باکتری های محرک رشد به همراه کاربرد فسفر می تواند اثر مثبتی بر کاهش اثرات منفی تنش آبی داشته باشد و موجب افزایش عملکرد گل در گیاه اسطوخودوس شود.