سبک زندگی علمی و شادی

مطالعات پیشین نشان می دهد که بین شادی و سلامت جسمانی همبستگی معناداری وجود دارد. شادی به بهبود بیماران کمک می کند و از افراد سالم در برابر بیماری محافظت می نماید. این موضوع راه جدیدی را برای ارتقای سلامت عمومی، نشان می دهد و پیشنهاد می کند که می توان با افزایش شادی افراد، سلامت آنها را نیز افزایش داد. نقطه مقابل شادی، به معنای رضایت از زندگی، موضوع افسردگی است که یکی از علل اصلی ناتوانی افراد در جهان می باشد و شیوع آن در سه دهه گذشته افزایش چشمگیری داشته است. شواهد نشان می دهد که سبک زندگی نوین صنعتی می تواند در افزایش احتمال ابتلا به افسردگی نقش داشته باشد. عوامل زمینه ساز شادی به دو گروه اصلی عوامل درونی و عوامل بیرونی تقسیم می شوند و شادی به عنوان یک احساس در نتیجه تعامل این عوامل با یکدیگر شکل می گیرد. ژنتیک و عملکرد ژن های خاص نقش مهمی در میزان شادی افراد دارد. تعامل انتقال دهنده های عصبی مرتبط با شادی نظیر سروتونین، دوپامین، نوراپی نفرین و اندورفین با مراکز تنظیم احساسات در مغز، عملکرد برخی هورمون ها نظیر کورتیزول، آدرنالین و اکسی توسین، فعالیت سیستم ایمنی، التهاب و نیز میزان استرس اکسایشی از عوامل درونی تاثیرگذار بر شادی می باشند. محققان بر این باورند که مسیرهای زیستی مرتبط با شادی، تحت تاثیر عوامل محیطی و اجتماعی قرار دارند، به عبارت دیگر می توان با استفاده از عوامل محیطی و سبک زندگی علمی، مسیرهای بیوشیمیایی منتهی به شادی و یا افسردگی را مدیریت کرد. رژیم غذایی مناسب، خواب، ورزش، نیایش و مراقبه، بهره مندی از طبیعت و نور خورشید و روابط اجتماعی مطلوب از جمله عوامل سبک زندگی خوب می باشند که با کمک آنها می توان میزان شادی و رضایت از زندگی را افزایش داد. از این رو شناسایی عوامل مهم بروز شادی حایز اهمیت می باشد که در این مقاله به آن پرداخته می شود