شناسایی عوامل موثر بر ارایه دانشگاه دیجیتال در دوران پاندمی کرونا و پساکرونا در دانشگاه های علوم پزشکی

امروزه شیوع ویروس کرونا، تغییرات چشمگیری در ماهیت و کارکرد آموزش عالی و به ویژه دانشگاه ها ایجاد کرده است لذا هدف کلی پژوهش حاضر، شناسایی عوامل موثر بر ارایه دانشگاه دیجیتال در دوران پاندمی کرونا و پساکرونا در دانشگاه های علوم پزشکی بود.

پژوهش حاضر با رویکرد آمیخته (کیفی و کمی) انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی، اساتید دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک به تعداد 25 نفر و در بخش کمی، مدیران و معاونین دانشکده ها، مدیران گروه ها و اساتید هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به تعداد 1851 که در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن قانون اشباع تعداد 14 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و در بخش کمی بر اساس فرمول کوکران، تعداد 320 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها ازپرسشنامه محقق ساخته دانشگاه دیجیتال استفاده شد.

نتایج نشان داد در میان ابعاد مختلف پرسشنامه دانشگاه دیجیتال باید ذکر کرد که بعد "فرهنگ دانشگاه" با میانگین رتبه ای 56/4 بالاترین رتبه را داراست و سیاست دانشگاه با مقدار  24/3 در پایین ترین رتبه قرار دارد.

به طور کلی شناسایی موانع و عوامل تسهیل کننده دانشگاه دیجیتال و همچنین انجام برنامه ریزی های کوتاه مدت در مراکز آموزش عالی سلامت، برای تدوین استراتژی های بلندمدت جهت تاثیر شایستگی بر مرجعیت علمی، در مراکز آموزش عالی سلامت دارای اهمیت می باشد.