تدوین الگوی توسعه آموزش خدمات درمانی و پزشکی در دانشگاه های علوم پزشکی کشور

امروزه یادگیری و آموزش به عنوان شاخص ترین رویکرد برنامه های آموزش مداوم شناخته می شود. این مطالعه با هدف آموزش خدمات درمانی و پزشکی در دانشگاه های علوم پزشکی کشور (مطالعه موردی: دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز) صورت گرفت.

پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت پژوهش در زمره مطالعات اکتشافی بود. جامعه آماری این پژوهش 90 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اهواز بود که با استفاده از روش نمونه گیری کوکران 74 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه 100 گویه ای استاندارد بود. پایایی پرسشنامه با الفای کرونباخ 8/0 تایید گردید و روایی آن با روایی صوری با نظر خبرگان تایید شد. از نرم افزار اماری spss برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.

در نتیجه این پژوهش، مشاهده می شود که سطح معنی داری آزمون از 05/0 کوچکتر است (05/0<sig) یعنی اینکه با اطمینان 99 درصد می توان بیان داشت که بین الویت های مولفه های اموزش مداوم تفاوت معنی داری وجود دارد. طبق تحلیل های آماری، مولفه های اخلاقی و فناوری و طراحی بالاترین میانگین را داشته و نسبت به بقیه عوامل بیشتر تحت تاثیر آموزش خدمات درمانی و پزشکی قرار می گیرند.

تدوین محتوای آموزشی در آموزش خدمات درمانی و پزشکی یکی از چالش های اصلی یادگیری و رمز موفقیت این سیستم آموزشی محسوب می شود که عوامل مدیریت آموزش و پشتیبانی فنی، فناوری و طراحی، پداگوژیکی، نهادی، اخلاقی، ارزیابی و بازخورد و قالب های یادگیری ترکیبی بر توسعه آموزش پزشکی تاثیر معنی داری دارند.