تطبیق مداخله های روان نمایشگری و شناختی- رفتاری بر تصویر بدنی در بیماران مبتلا به سرطان پستان (ماستکتومی)

مداخله های روانی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بسیار کمک کننده هستند. بنابراین هدف پژوهش، تطبیق مداخله های روان نمایشگری و شناختی- رفتاری بر تصویر بدنی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود.

جامعه آماری این مطالعه شامل 80 نفر بیمار 30-50 سال مبتلا به سرطان پستان در سال 99- 1398 بود که جهت درمان به مرکز تحقیقات سرطان بیمارستان شهدای تجریش مراجعه داشتند. نمونه آماری بر اساس نمونه گیری در دسترس شامل 45 نفر بود که به سه گروه روان نمایشگری (15 نفر)، شناختی- رفتاری (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه تصویر بدنی فیشر (1970) و پروتکل های درمانی روان نمایشگری (قطبی نژاد و همکاران، 1398) و درمان شناختی- رفتاری (خرازی و همکاران، 1397) بود که پروتکل روان نمایشگری در 12 جلسه، هر جلسه 60 دقیقه، در طی 6 هفته متوالی و هفته ای 2 جلسه و پروتکل شناختی- رفتاری در 10 جلسه، هر جلسه 60 دقیقه، در طی 5 هفته متوالی و هفته ای 2 جلسه برقرار شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد.

نتایج نشان داد که دو شیوه درمانی روان نمایشگری و شناختی- رفتاری بر تصویر بدنی در پس آزمون اثر معنی دار داشت. همچنین بین نمرات تصویر بدنی در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری صرف نظر از گروه، تفاوت وجود داشت.

به طور کلی می توان بیان کرد که روش های درمان شناختی- رفتاری در درمان تصویر بدنی موثرتر است و می توان از این مداخله برای کاهش اختلالات روانی در بیماران مبتلا به سرطان پستان به کار برد.

مداخله های روانی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بسیار کمک کننده هستند. بنابراین هدف پژوهش، تطبیق مداخله های روان نمایشگری و شناختی- رفتاری بر تصویر بدنی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود.

جامعه آماری این مطالعه شامل 80 نفر بیمار 30-50 سال مبتلا به سرطان پستان در سال 99- 1398 بود که جهت درمان به مرکز تحقیقات سرطان بیمارستان شهدای تجریش مراجعه داشتند. نمونه آماری بر اساس نمونه گیری در دسترس شامل 45 نفر بود که به سه گروه روان نمایشگری (15 نفر)، شناختی- رفتاری (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه تصویر بدنی فیشر (1970) و پروتکل های درمانی روان نمایشگری (قطبی نژاد و همکاران، 1398) و درمان شناختی- رفتاری (خرازی و همکاران، 1397) بود که پروتکل روان نمایشگری در 12 جلسه، هر جلسه 60 دقیقه، در طی 6 هفته متوالی و هفته ای 2 جلسه و پروتکل شناختی- رفتاری در 10 جلسه، هر جلسه 60 دقیقه، در طی 5 هفته متوالی و هفته ای 2 جلسه برقرار شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد.

نتایج نشان داد که دو شیوه درمانی روان نمایشگری و شناختی- رفتاری بر تصویر بدنی در پس آزمون اثر معنی دار داشت. همچنین بین نمرات تصویر بدنی در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری صرف نظر از گروه، تفاوت وجود داشت.

به طور کلی می توان بیان کرد که روش های درمان شناختی- رفتاری در درمان تصویر بدنی موثرتر است و می توان از این مداخله برای کاهش اختلالات روانی در بیماران مبتلا به سرطان پستان به کار برد.