بررسی تاثیر حکمروایی اجتماعات محلی بر پایداری بافت های ناکارآمد شهری (مطالعه موردی: محلات چوخورلار، قازان داغی، ملاحسین باغی و شمس آباد در شهر تبریز)
واگذاری نقش های مهم به جامعه شهروندی در بافت های ناکارآمد نوعی پدیداری حکمروایی خوب در قالب اجتماعات مردم محور می باشد که می تواند ظرفیتی برای ایجاد مشارکت، سرمایه اجتماعی و اعتماد و انسجام اجتماعی باشد تا با انعطاف پذیری رخ داده بتوان بر پایداری شهری در این عرصه های سکونتگاهی و تاب آوری آن از بعد مخاطرات شهری دست یافت. منظور اصلی این پژوهش بررسی تاثیر حکمروایی اجتماعات محلی بر پایداری بافتهای ناکارآمد شهریست که برای این منظور، چهار محله ناکارآمد و فرسوده به نامهای چوخورلار، قازانداغی، ملاحسین باغی و شمسآباد شهر تبریز به عنوان پایلوت مطالعاتی انتخاب شدند. پژوهش حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی-همبستگی می باشد در این راستا، ابتدا شاخصهای دو مکتب حکمروایی اجتماعات محلی و پایداری شهری از منابع و ادبیات پیشین استخراج و پس از تبادل نظر با کارشناسان مربوطه اقدام به طراحی دو پرسشنامه در رابطه با دو مفهوم یاد شده گردید و تعداد 125 پرسشنامه برای هریگ از محلات انتخابی در نظر گرفته شد روایی این پژوهش محتوایی و برای پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شده است و سپس نتایج بدست آمده با یکدیگر ادغام و مدل نهایی پژوهش بدست آمد. در پژوهش حاضر برای نیل به اهداف مطالعه، از دو نرمافزار SPSS 26 (جهت ارایه اطلاعات توصیفی و آزمون نرمال بودن داده ها) و3 Smart PLS (جهت ساختن مدل معادلات ساختاری و سنجش تاثیر متغیرها برهم) استفاده گردید. نتایج بدست آمده از پژوهش، نشان از تاثیرگذاری مثبت، قوی و معنیدار متغیر حکمروایی اجتماعات محلی بر پایداری بافت های فرسوده است، که لزوم بکارگیری چنین ایدهای در برنامهریزی و مدیریت این بافتها را بیش از پیش روشن میسازد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.